Iedere maand schrijft Journalistiek-studente Nina Juffermans een column voor Trajectum online. Deze maand: over afstuderen en op je bek gaan.
(Deze column verschijnt ook in de papieren Trajectum, die op 13 september verschijnt)
Hee hallo, daar ben je weer. Fijne vakantie gehad? Wat zie je er lekker uitgerust uit. Je bent echt asociaal bruin geworden. Weer helemaal klaar voor het nieuwe schooljaar! Sorry, wat zeg je? Wat ik hier nog doe? Wow, directe vraag. Ik dacht dat we het nog even gezellig konden houden. Nou, uhm, ik ben net voor de vakantie gezakt. Niet afgestudeerd dus. Ja, lullig. Zeg dat wel.
De eerste week van de vakantie heb ik dan ook in een bad van tranen en bier doorgebracht. Daarna ging het wel weer. Afstuderen is iets wat ik onderschat heb. Of misschien heb ik mezelf overschat. Zie je? Je gaat aan alles twijfelen. Kan ik wel schrijven? Ben ik wel gemaakt om journalist te zijn? Kan ik überhaupt iets goed? Ik ben flink op m’n bek gegaan en dat doet best pijn.
Studeren is fantastisch, maar niemand heeft ooit beloofd dat het alleen maar leuk zal zijn. Zoals die keer dat ik met een fantastisch vak stopte omdat één of andere idioot het uitmaakte en ik niet in staat was om ook maar iets te doen (naast drinken en huilen). Daar had ik later vreselijk veel spijt van. Of het feit dat ik een economietentamen pas na acht keer proberen heb gehaald. Ja, gênant inderdaad. Al was die keer dat mijn laptop een uur voor een deadline crashte misschien nog erger.
Als ik zo terugdenk aan al mijn mislukkingen op deze school, moet ik toegeven dat er meer successen waren. Dus wees niet bang nieuwe studenten, oude studenten en studenten die wat extra tijd nodig hebben, zoals ik. Soms moeten dingen eerst flink misgaan om ervan te kunnen leren en het vervolgens gewoon belachelijk goed te doen. Tot zover de emotionele, wijze levensles voor deze keer. Ik ga eens beginnen met dat afstuderen. Nu maar hopen dat ik niet meer op m’n bek ga, want dat doet toch best pijn.
