De oudere, echte oudere lezers, kunnen zich misschien een oudejaars-conference herinneren van Wim Kan, waarin hij zei: “Soms word ik ’s nachts beklemmend wakker en denk ik: Ze komen, de Chinezen komen eraan“. (De jongeren moeten maar even googlen wie die Wim Kan nou weer is.)
Dit was tijdens de Koude Oorlog. We zagen beelden van Chinezen die allemaal in gelijke kleding liepen, blauwe broek en een hooggesloten blauw jasje.
De indrukken van mijn trip hebben dat beeld totaal veranderd. Behalve dat je door de vervuilde lucht in de grote steden de zon nauwelijks ziet, zijn het uiterst moderne steden en loopt men niet anders gekleed dan in het westen. De Chinezen komen wel, maar bijvoorbeeld om de Duitslands grootste staalfabriek Thyssen-Krupp te ontmantelen en in China weer op te bouwen. En inmiddels komen ze de hele wereld financieel ondersteunen.
De missie van YuYo en mij is dat we niet bang voor de Chinezen moeten zijn, maar juist onze contacten met hen moeten versterken. Hopelijk hebben we de basis daartoe gelegd.
Eén excursiemiddag en de rest was reizen (in vliegtuigen en in een trein die 298 kilometer per uur gaat), presenteren en vragen beantwoorden. Druk, maar een trip om nooit te vergeten.
