In deze serie interviewen we HU-medewerkers die iedereen herkent maar niet altijd spreekt: (on)bekende gezichten. Aflevering 3: Stefan van Loenen (33) – – medewerker van de Centrale Service Desk op PL97, sinds tien jaar werkzaam bij de HU.
Je bent blind. Dat had ik niet verwacht. Heb je het expres niet verteld van te voren?
‘Tja, ik dacht ik kan het wel of niet zeggen, dat maakt eigenlijk niet zoveel uit.’
Vind je het vervelend als ik daar wat vragen over stel?
‘Nee, niet vervelend, maar ik heb het liever over ICT of andere dingen die juist nieuw voor me zijn. Iedereen stelt er dezelfde vragen over en het is iedere keer hetzelfde riedeltje. Veel mensen willen weten hoe ik een computer bedien als ik niets zie. Dat doe ik dus met de spraakfunctie. Ik heb een koptelefoon op en bijna alles kan worden voorgelezen. Verder willen de mensen altijd weten hoe ik droom, of ik in mijn dromen wel zie. Als ik droom zie ik van alles. Ik heb alleen geen idee of het klopt, haha. Wat ik raar vind, is de vraag of ik zwart zie. Ik zie gewoon niks, een been of knie ziet toch ook geen zwart?’
Hoe ben je op de HU terecht gekomen?
‘Ik had de mavo gedaan op het Bartimeus in Ermelo. Ken je het bijbelverhaal van Barthimeus? Sorry, ik ben nogal associatief. Maar goed, daarna wilde ik graag verder leren en kwam op het ROC terecht. Dat was een hele overgang, van een klasje met zeven blinden en allerlei aangepast software naar een klas van dertig waar de elastiekjes door het lokaal vlogen. Ik vond het bevrijdend en ben flink gaan feesten. Na een stage bij de HU ben ik er een poos later ook gaan werken.’
Wat moet je doen bij de Centrale Service Desk?
‘Ik heb dienst van 8:00 tot 16:30 uur. We helpen alle medewerkers en studenten aan de HU met computerproblemen en facilitaire problemen. De facilitaire, zoals een verstopte wc of een klemmende deur, spelen we door naar de juiste persoon. We helpen iedereen via de mail of de telefoon en ik heb een voorkeur voor die laatste. Elke morgen start ik alle systemen op, mijn digitale kladblokje, Skype, en dan ga ik aan de slag. Per dag helpen we soms wel 150 mensen.’
Vind je het leuk werk?
‘Het is interessant werk en dat komt ook doordat alles zo snel verandert. We gaan naar de cloud en er komen steeds meer automatische besturingssystemen bij. Voor de medewerkers hebben we nu trouwens EHBO365, waarin je met een aantal grappige challenges veel kunt leren over de applicatie van Office365. Ik maak er graag even reclame voor. Want weet je, je kunt niet om de digitale ontwikkelingen heen en als je een klein beetje investeert krijg je er veel voor terug. Net zoals je je bijl slijpt voordat je een bos kapt, ik hou van metaforen.’
Heb je wel eens lastige bellers?
‘In al die jaren heb ik maar twee keer meegemaakt dat iemand persoonlijk werd. Maar als een beller aan het vloeken is, moet je nooit zeggen dat hij onredelijk is. Ik toon begrip en leg vervolgens uit waarom iets lang duurt of niet werkt. In mijn vak ben je afhankelijk van empathie. Kennis kweekt begrip. Veel mensen zeggen: “U zult me wel dom vinden”. Maar ik weet weer niks van andere vakgebieden, dus nee, niemand is dom.’
Wat vind je de leukste problemen?
‘Elk telefoontje is een puzzeltje. Mijn voorkeur gaat uit naar de meest ingewikkelde puzzels. Bijvoorbeeld iemand die in Azië een VPN verbinding wil maken met een Macbook. Dan vraag je goed door, je zoekt wat op, je klooit wat en uiteindelijk lukt het. Dat maakt mij wijzer.’
Is het belangrijk voor je, om wijzer te worden?
‘Ja! Voordat ik in Huize Avondrood terecht kom, of Dalende zon, of hoe die verzorgingstehuizen ook heten, wil ik iets tofs hebben gedaan. Vroeger deed ik alles op de automatische piloot: opstaan, werken, Netflixen en pitten. Maar een paar jaar geleden heb ik ayahuasca genomen en toen is alles veranderd.’
De drug ayahuasca?
‘Van mij mag je het opschrijven, ik heb geen geheimen. Ayahuasca zorgt ervoor dat je jezelf ziet van een afstand en ineens ontdekt hoe je jezelf tegenwerkt. En nu snap ik beter dan ooit dat negen van de tien dingen die ik vrees niet reëel zijn. In de oudheid was het nuttig om in je comfortzone te blijven want anders werd je opgegeten door een leeuw. Maar tegenwoordig geldt dat het ergste wat je kan overkomen, is dat je je afgewezen voelt. Dus je moet dat emotionele gedeelte, die bio cortex in je brein, zien te overrulen, snap je? Sommige mensen nemen antidepressiva of bezoeken een psycholoog. Voor mij was ayahuasca een trigger om ondernemender te worden en beter voor mezelf te gaan zorgen. Inmiddels ga ik naar de sportschool, zit ik op gitaarles en helpt mijn broertje me bij het uitzoeken van de goede kleren.’
Wat vind je het ergste aan blind zijn?
‘Niks. De eeuwige discussie is of je het beter vanaf je geboorte kunt zijn of beter eerst gezien kunt hebben. Ik ben het vanaf mijn geboorte, heb kunstogen en ben het gewend. Nu ja, misschien is het jammer dat ik het non-verbale mis. Jij hebt me zojuist verteld dat iemand er nonchalant uitziet als ie de benen strekt en de voeten over elkaar heen legt. Maar voor de rest durft niemand me dat te zeggen. Ik luister naar jouw stem en kan je lengte bepalen als ik je een arm geef. Daarna houdt het uiterlijke aspect wel op.’
Waarom heb je geen blindengeleidehond?
‘Ik heb geen zin om in de vrieskou, als ik net mijn pantoffeltjes aan heb, naar buiten te gaan om hem uit te laten, haha! Maar even serieus, zo’n blindengeleidehond kost 35.000 euro, dus daar moet je pas om vragen als je niet zonder kunt. Ik kan overal heen en schroom niet om iemand iets te vragen als het mij 15 minuten kost en de ander één minuut. De weg vragen op een vreemd station, dat is geen sinecure. Bovendien moet je zo’n hond ook werkaanbod geven, anders verleert hij zijn kunsten. Ik kijk liever een filmpje over de nieuwste ICT-foefjes.’
Wat is je droom?
‘Een wereldberoemde popster worden met mijn gitaar, natuurlijk. En ook dat iedereen even naar de site gaat voor de EHBO365-challenge. En nog iets: Er heerst aanspreekangst. Iedereen zit maar op zijn mobieltje en niemand durft elkaar meer aan te spreken. Laten we een tegenbeweging inzetten! Maak eens een praatje met een vreemde!’
