Yara (20) studeert Journalistiek aan de HU en zit nu een halfjaar in Australië.
‘Engels komt nu veel natuuuurlijker door mijn exchange, sorry!’
Bovenstaande zin wordt veelgebruikt de door pick-me’s die terug in Nederland zo lang mogelijk over hun exchange blijven praten. Erg doorzichtig en erg irritant. Toen ik zelf op exchange ging, had ik maar één doel: niet zo worden.
That being said… constant wisselen tussen Engels en Nederlands is vet lastig. Engels komt nog zeker niet natuurlijker, maar ik ben wél schuldig aan het mixen van talen. Multitasken nu eenmaal niet mijn sterkste skill. Wanneer ik met thuis app, en tegelijkertijd met mijn Australische klasgenoot praat, wordt een simpel appje al snel een brabbel tussen beide talen. Of nog erger: volledig in het Engels. God forbid, dat ik thuis overkom als die pick-me.
Ik had al vroeg mijn vrees met mijn Nederlandse vrienden hier gedeeld. De eerste maanden corrigeerden wij elkaar stellig. Wanneer we in elkaars gezelschap per ongeluk Engels gingen praten, konden we rekenen op afkeuring en spot. Maar tijdens een etentje vorige week moesten we toegeven dat we het allemaal best vermoeiend vonden, elke keer opletten welke taal de omgeving wil horen. We besloten elkaar vaker te matsen, it happens.
Deze week bereikte ik een nieuw dieptepunt: Nederlands praten tegen een Duitser. Dit ging te ver. Nu de talenmengelmoes ook andersom een ongecontroleerde variatie wordt, ben ik misschien dichter bij de pick-me dan gedacht.
Ook al wordt het hier door de vingers gezien, thuis zal dat niet zo zijn. Mijn vrienden in Utrecht zullen me beschouwen als die vervelende gesprekspartner met wie je niet wilt verkeren. Over een paar dagen komt mijn familie op bezoek. Dat scheelt. Dan kan ik mezelf alvast gaan trainen weer normaal te worden.
