Bart Lammers is docent Logistics Management aan de HU bij het Institute for People & Business.
Iets in mij is boos op de NS-medewerkers die afgelopen week weer staakten. Wéér, want het voelt alsof dat vaak voorkomt. Wij moeten als team dan meteen overleggen: laten we de lessen fysiek doorgaan of niet? Informeren we de studenten? Wat moeten we anders organiseren?
Studenten zijn minder gelukkig als ze niet op pad kunnen, weten we uit onderzoek. Les op school betekent: buitenlucht, bewegen, betekenisvolle sociale contacten en meer leren dan achter een schermpje thuis. Daarom proberen wij dat zoveel mogelijk te blijven geven.
Stomme NS-medewerkers, dus?
Iets in mij begrijpt heus wel dat mensen graag loonsverhoging en betere werkomstandigheden willen. En al zou ik ze dolgraag veroordelen, dat kan ik niet, want ik ken ze niet eens. Dus nee, ze zijn niet stom.
Wij mogen als docent een MyWheels auto gebruiken als OV niet toereikend is. Maar in Gouda, waar ik woon, waren die vrijdag 6 juni en dinsdag 10 juni allemaal bezet. Vrijdag kon ik gelukkig de auto van de buurman lenen. Dinsdag won ik de onderhandelingen thuis, zodat ik met onze eigen auto kon. In beide gevallen leidde het tot gedoe, meer kosten voor mij en meer emissies voor het milieu.
Wij laten voor de tweedejaars de lessen op school doorgaan. Want we hebben een vaardigheden-tentamen dat we niet kunnen uitstellen en oefenpresentaties met groepjes die via Teams ondoenlijk zijn. Dus we vragen de studenten creatief te zijn en een manier te vinden om naar school te komen.
‘Mijn vader heeft zijn afspraken afgezegd en ik heb de auto’, hoor ik. ‘Ik kon meerijden met een andere student’ en ‘ik moest nu dik twee uur met drie verschillende bussen’. Vervelend voor hen. Bovendien begint de les meteen met een gesprek over gedoe (‘waarom kregen we in de propedeuse wel online les?’).
We zijn de pineut van andermans staking. Het is wat het is.
