Column: Speurtocht

In Engels ben ik altijd zwak geweest. Ik was er dan ook niet echt blij mee dat in het eerste jaar van Journalistiek het vak Engels op het programma stond. Voorafgaand daaraan moesten we een toets maken: wie onvoldoende had, moest als extraatje bijles volgen.
Ik had een 3.
Iedere donderdagochtend – half negen, de rest van de dag vrij – had ik Engels. Ik woonde nog niet op kamers, dus dat betekende om tien voor zeven de bus. Dat zijn over het algemeen de betere redenen om je nog eens om te draaien.. maar, toen was daar Brian Maston (uitspreken als Brai-en Mèstun). Een Amerikaan met een Mickey Mouse horloge en als native speaker natuurlijk de perfecte docent Engels. Het donderdagclubje begon met twintig niet erg gemotiveerde studenten; de weken erna schommelde de opkomst tussen de drie en vijf personen. Maar hoe kleiner de club, hoe beter Brian Maston tot z’n recht kwam. Hij liet filmpjes zien van de Amerikaanse Sesamstraat, speelde een pubquiz en tijdens de laatste les had hij een verrassing voor ons. Of wij – ik en twee andere niet erg uitgeslapen klasgenoten – nog les hadden hierna? Nee? Dan had hij een plannetje. Met z’n vieren slopen we door de school, achter Brian Maston aan. Door onbekende gangen en liften die we nog nooit hadden gezien. In snelle passen, die qua tempo het midden hielden tussen snelwandelen en joggen, volgden we onze kleine leider. Ondertussen hadden we geen idee waar we naar toe gingen. We kwamen ook niemand tegen. Brian hield de omgeving goed in de gaten. Kijkend of niemand hem zou betrappen? Op een gegeven moment kwamen er herkenbare elementen in zicht. De glimmende borden en de geur van pas geschilderde muren konden alleen maar van de faculteit Educatie zijn. Na drie keer rechts afgeslagen te zijn en twee keer van verdieping te zijn gewisseld kwamen we aan bij de plek die hij ons wilde laten zien: de toen spiksplinternieuwe kantine van de faculteit. Enthousiast vertelde hij dat hier de broodjes vérs werden gesmeerd, dat er shakes en salades waren en dat alles een stuk goedkoper.!
Voor deze actie zou hij absoluut een nominatie voor de docent van het jaar verdienen. Nu zit het bij de faculteit Communicatie en Journalistiek daarmee wel goed, vier nominaties hebben “we” binnengesleept. Mocht de wedstrijd van Trajectum een succes worden en volgend jaar uitbreiden met categorieën, dan heb ik voor de categorie spannendste speurtocht wel een aanbeveling…