Van linkse actiegroep tot ANWB voor studenten. De Landelijke Studentenvakbond (LSVb) viert deze maand haar 25-jarig bestaan. Wat betekent deze organisatie nog voor studenten?
Femke Hovinga
voorzitter USF Studentenbelangen:
‘De werkvorm van de LSVb is in 25 jaar behoorlijk veranderd. Vroeger was het een relorganisatie, werd er actie gevoerd, gedemonstreerd. Nu is het meer een lobbyclub. Dat wil overigens niet zeggen dat de bond minder maatschappijkritisch is. Studenten lossen problemen tegenwoordig gewoon liever op door erover te praten. Van mij mag de LSVb best wat meer aandacht besteden aan breed maatschappelijke onderwerpen. Studenten doen meer dan alleen onderwijs volgen. Belangrijk vind ik ook dat een bond een neutrale visie houdt. Om mij heen wordt de vakbond nog altijd als links ervaren. Terwijl onze leden juist heel verschillende achtergronden hebben. Studenten met parelkettinkjes net zo goed als metalshirts. Elke lidbond heeft een aantal specialiteiten. USF biedt studenten trainingen aan voor hun persoonlijke ontwikkeling. Ook op het steunpunt zijn we trots. Daar kunnen studenten terecht voor hulp bij juridische conflicten. USF heeft 56 lidverenigingen en zo’n 300 a 400 leden. Naamsbekendheid verwerven onder studenten is een enorme uitdaging. Vooral in het hbo. Waar dat aan ligt? Dat is moeilijk te zeggen. Misschien omdat hbo’ers de eerste twee jaar van hun studie vaak thuis blijven wonen. Of omdat ze een meer constant studieprogramma hebben, meer doe-opdrachten dan op de universiteit, en dus minder vrije tijd voor andere bezigheden.’
Joost de Bruin
docent pedagogiek en oud-bestuurslid LSVb
‘Ik maakte van 1996 tot 1998 deel uit van het bestuur van de LSVb. Het eerste jaar was ik penningmeester, daarna algemeen bestuurslid. Tijdens mijn bestuursperiode heeft de bond een aantal demonstraties georganiseerd op het Malieveld. Tegen verhoging van het collegegeld bijvoorbeeld. Dat studenten tegenwoordig minder actie voeren heeft onder andere te maken met het feit dat er de afgelopen jaren weinig schokkends is gebeurd. Maar het is ook gewoon te vaak gedaan, demonstreren. Het is onderdeel geworden van het poldermodel. Handig is om per onderwerp te bepalen op welke manier je het meest bereikt. In eerste instantie kan je volgens mij het best in gesprek gaan met de andere partij. Als daar niets uitkomt zoek je mensen die jouw standpunt delen. De media inschakelen is een volgende stap. Pas als dat niets oplevert barricadeer je de school. Het hoofddoel van de bond was, en is nog steeds: goed onderwijs voor iedereen. Ieder jaar helpt de LSVb honderden studenten uit medezeggenschapsraden, studenten met huisvestingsproblemen, noem maar op. Met het oplossen van individuele problemen hopen we uiteindelijk het hoofddoel te bereiken. Het allermooist zou natuurlijk zijn als de LSVb zichzelf uiteindelijk zou kunnen opheffen.’
Aurora Peters
eerstejaars student journalistiek:
‘De LSVb? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Is dat raar? Aha, Landelijke Studentenvakbond, dat klinkt wel bekend. Ik heb er geloof ik wel eens wat over gehoord op het nieuws.’
Hugo Wijkhuizen
derdejaars student logistiek en economie:
‘De Landelijke Studentenvakbond? Ken ik niet. Ik houd me er niet mee bezig. Als ik ergens mee zit vraag ik een docent om hulp, of een opleidingshoofd.’
Metin Fidan
tweedejaars pabo-student:
‘Ik heb twee jaar in de kroeg naast het hoofdkantoor van de LSVb gewerkt. Vandaar dat ik weet waar de afkorting voor staat. Anders misschien ook wel hoor. Ik ben geen lid, maar vind het wel belangrijk, een vakbond. Dan hebben universiteiten en hogescholen niet het alleenrecht op de regels.’
Zie ook het achtergrondverhaal over 25 jaar LSVb
