Dat de openingsdemonstratie van twee juni volledig uit de hand liep, had eigenlijk niemand verwacht. De demonstratie werd gezien als een ‘familiedemonstratie’, de media was er ook niet massaal op afgekomen. Eveline en Jona wel, zij waren net demonstranten aan het interviewen toen de hel losbarstte.
De twee volgden voor de module CampusTalk de Internationale Socialisten naar Rostock. Het doel was een videoreportage te maken over de demonstraties.
De G8-vergaderingen staan altijd garant voor demonstraties. Veel mensen vinden het onterecht dat een select clubje economisch belangrijke landen (de grote acht) beslist over zaken die iedereen aangaan. Het hermetisch afgesloten kustplaatsje Heiligendamm was dit jaar tussen 6 en 8 juni de locatie voor de G8-vergadering.
Tegenstanders hadden hun tenten al eerder opgezet om te protesteren tegen de bijeenkomst. Op zaterdag 2 juni begon het met een grote demonstratie waar 30.000 mensen in meeliepen. De demonstratie liep uit in rellen en haalde de wereldpers.
Volgens Eveline waren beide partijen schuldig aan de escalatie. ‘Het ene moment was het een hippieachtige demonstratie en ineens ging iedereen los terwijl er nog gezinnen tussen liepen. In de media komt vooral de provocatie van de autonomen naar voren. Maar er werd door de ordehandhavers een sfeer gecreëerd waarin geweld eigenlijk niet te voorkomen was.’
De Duitse politie heeft inmiddels toegegeven ‘stille’ agenten ingezet te hebben. Ze ontkent echter dat deze een rol van ‘provocateur’ hadden om de demonstranten op te hitsen om geweld te gebruiken. Eveline probeert het optreden van de politie op een objectieve, journalistieke wijze te beschouwen, toch is haar mening wel gekleurd. ‘Bepaalde demonstranten waren erop uit om te provoceren. Als oproerpolitie moet je daar tegen optreden, die gasten komen met stenen en stokken op je af. Toch kreeg ik soms het gevoel dat de politie zich te makkelijk liet uitlokken, of zelf provoceerde. De politie had de relschoppers moeten isoleren van de vreedzame demonstranten.’
De twee journalisten in spe trokken samen op met de Internationale Socialisten. Als journalist best moeilijk. De kans bestaat dat je (on)bewust je objectiviteit verliest. ‘Gelukkig waren we met z’n tweeën, dan hou je elkaar scherp. Toen er een enquête rondging met stellingen over de G8 hebben we die ook niet ingevuld. Aan de andere kant hadden we nooit deze beelden en interviews kunnen houden zonder mee te reizen met de Internationale Socialisten. Het doel heiligt de middelen.’
Ook op praktisch niveau waren er veel leermomenten voor de twee. ‘Van tevoren werd ons aangeraden om een duikbrilletje te kopen tegen traangas. Dan kijk je elkaar wel even raar aan. Maar als je tijdens de demonstraties de pers met veiligheidshelmen ziet rondlopen ga je daar toch anders over denken.’ En hoe film je eigenlijk tussen een kluwen vechtende linkse militanten en robocops? ‘We hebben uiteindelijk besloten dat een van ons ging filmen en de ander zorgde ervoor dat we niet onder de voet werden gelopen. Het was best eng, maar je moet er echt doorheen. Daarna komt de kick.’
Van demonstreren wordt men moe en hongerig. Geslapen werd er op de demonstrantencamping. De sfeer was over het algemeen gemoedelijk en de demonstranten werden goed verzorgd met eten uit grote gaarkeuken. Van militant tot pacifist, iedereen heeft honger.
Volgens Eveline was de enige overeenkomst tussen de demonstranten de afkeer van de G8. Onderlinge verschillen leidden tot spanningen. ‘De Internationale Socialisten hebben op een gegeven moment besloten om zich verder te distantiëren van de militante demonstranten, geen provocatie, maar peacefull protest.’
De reportage werd uiteindelijk verkocht aan de Volkskrant die het filmpje direct online heeft gezet. Ook de NOS was geïnteresseerd bij gebrek aan eigen materiaal. ‘Helaas konden we door alle blokkades in de stad het beeld niet bij de NOS krijgen, maar je voelt wel dat je heel erg serieus wordt genomen.’
Opvallend is wel dat alleen de Internationale Socialisten aan het woord komen in de reportage. Eveline legt uit: ‘Ons filmpje is meer bedoeld als een reactie op al die standaardbeelden van rellende mensen. De bedoeling was juist vreedzame demonstranten een stem te geven. De andere partijen zijn in media al genoeg behandeld. Wij wilden juist dat andere geluid laten horen.’
Achtergrond
Razende reporters in Rostock
