‘Hogescholen moeten op alle gebieden aan de slag met het onderwerp kwaliteit: bij de bachelors, het onderzoek, de logistieke processen en de docenten. Kwaliteit is het sleutelwoord van de ontwikkeling van het hbo’, aldus Doekle Terpstra, voorzitter van de HBO-raadverderop in Trajectum.
Een goed streven. Wie is niet voor kwaliteit. Als de opleiding waar je studeert een goede naam heeft, dan heb je daar profijt van na je studie. Het gevaar dat bij dit proces echter op de loer kan liggen, is hoe die kwalititeitsverbetering georganiseerd gaat worden. Het is niet ondenkbaar dat het aan de slag gaan met die verbetering gepaard gaat met toenemende protocollen en bureaucratisering. Het is bekend dat slecht werkende regels vaak bestreden worden met meer regels. Dit met als doel: efficiëntie en doelmatigheid. Want zo luidt het adagio: met regels is de taakverdeling helder en de organisatie transparant.
Maar protocollen en regels gaan na verloop van tijd een eigen leven leiden, terwijl de organisatie verandert. De hogeschool heeft de afgelopen jaren een slag gemaakt met professionalisering. Tegelijkertijd zie je ook een toename van regels. Vooral met de komst van de inmiddels overal bekende shared service centra, die standaard protocollair werken, is het aantal regels explosief toegenomen. Je moet er wat voor over hebben, om je kapotte computer weer aan de praat krijgen.
Kwaliteit wordt altijd door mensen geleverd. En mensen presteren het beste in een omgeving waarin ze goed gedijen. De hogeschool is een organisatie waar veel docenten en ander personeel met passie werken en hun creativiteit inzetten. Aan de slag gaan met kwaliteitsverbetering is denk ik voor de HU dan ook in de volgende slogan te vatten: Groot denken en klein houden.
