Zowel bij opvoeden, onderwijzen als in de reclame hanteert men het principe van herhalen. Soms denken vernieuwers dat het ook anders kan, maar komen dan van een kouwe kermis thuis. Er moet gestampt en herhaald worden. Dit wordt nu zelfs wetenschappelijk door neurologen beaamd.
Wat je ook vaak hoort, is dat de pedagoge haar eigen kinderen niet kan opvoeden, de onderwijzer (tegenwoordig leerkracht genoemd) z’n eigen kinderen niet helpt met huiswerk en het creatieve team nog nooit een goeie campagne gemaakt heeft voor het eigen bureau.
Kijk eens hoeveel verschillende disciplines op de zes faculteiten van de HU worden onderwezen. Competenties worden bijgebracht die achterlopen op de praktijk, die steeds sneller verandert. Hogescholen worden op hun vingers getikt en gaan bovenmatig veel aandacht aan processen schenken, die sluipenderwijs tijd wegsnoepen van het onderwijs.
Gisteren schreef Chris van der Heijden een column over de ‘verontpersoonlijking’ van het onderwijs en de toenemende bureaucratisering. Ik schrijf er al vier jaar over in mijn blogs. Er tussendoor komt het rapport Gispen, waarin ik veel van mijn blogs terugzie.
Lees de hele column, Klokkenluidersdilemma, van Chris eventueel in de papieren Trajectum en pak dan meteen het commentaar mee van Joost Ansems op de HU-strategienota. Goed onderwijs blijft vaak herhalen.
