Lieve Facebook,
We moeten praten, het kan zo niet langer. Hopelijk ben ik niet de eerste die eerlijk durft te zijn. Bedenk maar dat het voor mij ook niet makkelijk is.
Het was een paar jaar geleden. Ik was niet direct verliefd op je. Hyves bleef ik nog een tijdje trouw, maar uiteindelijk heb je het toch gewonnen. Nu wil ik eigenlijk niet meer zonder je. Ik kijk elke dag een paar keer hoe het met je gaat. Het liefste kijk ik elk uur. Zelfs als je even niets te vertellen hebt, toch kijk ik. Soms vertel ik ook zelf wat. Het leukste vind ik de verhalen van al je andere vrienden. Je kent er ook zo veel.
Nu de reden waarom ik je schrijf. Als ik om mij heen kijk zie ik je vaak voorbijkomen. Bijna iedere student weet je wel te vinden. Tijdens het ‘studeren’ schrijf ik vaak meer woorden aan jou dan in mijn verslagen. Andere studenten hoorde ik over hetzelfde probleem klagen. Het is goed om samen tijd door te brengen, maar dit kan zo niet meer. Zo leuk ben je eigenlijk ook helemaal niet. Vooral makkelijk. Te makkelijk. Iedereen mag vrienden worden. Zelfs als ze niets te melden hebben.
Je voelde het misschien al aankomen, het is uit. Ik kies nu echt voor mijn studie. Natuurlijk, makkelijk zal het niet zijn, maar het is beter zo. Voor ons allemaal. Nee, je hoeft niet direct helemaal weg te gaan.
We kunnen elkaar nog wel blijven zien, als vrienden.
Matthias van Klaveren is zesdejaars small business & retail management aan de HU Amersfoort
