Midden in de nacht word ik wakker met een lichte spanning in mijn maag. Ik kijk op de wekker en zie dat het drie uur is. Tot half zeven probeer ik de slaap weer te vatten en dan sta ik op. Om tien uur wordt ik op stagebezoek verwacht bij een bedrijf in de Bijlmermeer en zo’n bezoek roept altijd stress op. In mijn kledingkast kan in nergens mijn laatste gestreken overhemd ontdekken en tenslotte vis ik het overhemd van gisteren uit de wasmand. Nadat ik drie keer gecontroleerd heb of ik het adres, mijn pinpas, mijn strippenkaart en de routebeschrijving bij me heb, loop ik naar het station. De reis begint goed want de trein, die ik wilde nemen, heeft tien minuten vertraging. Dat is niet erg want ik heb ruim de tijd genomen om het stageadres te bereiken. Bovendien wil de kaartjesautomaat mijn pinpas niet accepteren zodat ik tenslotte zonder kaartje in de trein stap, die inmiddels is gearriveerd. Op het traject Bilthoven-Utrecht heeft de conducteur zich vakkundig verstopt. Dat betekent dat ik op het station in Utrecht eerst een kaartje moet kopen en zodoende mis ik de aansluiting op mijn trein naar de Bijlmer. De volgende trein naar de Bijlmer heeft een kwartier vertraging en nu begin ik lichtelijk bezorgd te raken. Eenmaal in de trein richting Bijlmer realiseer ik me dat ik mijn visitekaartjes thuis heb laten liggen en dat ik ben vergeten om het mobiele nummer van de student op te schrijven.
Op station Bijlmer kom ik erachter dat ik voor de metro een OV-chipkaart nodig heb en ik heb geen idee hoe dat werkt. Na tien minuten rondlopen en aanklampen van NS-medewerkers, die allemaal zeggen niet over de metro te gaan, geef ik het op. Op een plattegrond zie ik dat het een klein half uur lopen is, dus ik besluit de benenwegen te nemen. Een miezerige regenbui gecombineerd met forse windvlagen veranderen mijn plattegrond in een onhandelbare natte prop papier. Als ik flink doorstap kan ik misschien nog net op tijd komen. Op mijn uitgestippelde route is door sloop een torenflat platgelegd en alles in een straal van 500 meter eromheen is afgezet. Zodoende loop ik twintig over tien het gebouw binnen met het schaamrood op de kaken. Voor de zoveelste keer te laat. Leuk zo’n stagebezoek.
