Achtergrond

Docent van het Jaar 2013: Finalist Martin Moinat

  • De finale is op donderdag 16 mei op de faculteit Economie en Management, Padualaan 101, van 18.30 tot 20.45 uur. Alle aanwezigen mogen stemmen voor de publiekswinnaar, een vakjury kiest de uiteindelijke Docent van het Jaar 2013. 

Hij is docent Fysieke veiligheid haalt het maximale uit zijn studenten.Trajectum ging thuis bij hem eten en sprak over zijn inspiratie en de grote vraag: waarom wint hij de finale?

Martin Moinat (56)

Faculteit: Maatschappij en Recht
Vakken: Fysieke veiligheid
Waarom word jij de docent van het jaar?
‘Tijdens mijn lessen probeer ik studenten te motiveren. Ik denk dat ik bij hen in staat ben het maximale eruit te halen. Daarnaast sta ik dichtbij ze en denk ik altijd met hen mee. Leren doen we samen en ik kom met veel praktijkvoorbeelden.’
Wat studenten zeggen over Martin?
‘Deze docent weet zijn vakkennis op een inspirerende en enthousiaste manier over te dragen. Daarbij vertaalt hij zijn lesstof altijd naar praktisch toepasbare situaties. Ook wordt de rode draad van het tentamen van tevoren besproken. Dankzij hem is het mogelijk om een vak dat niet bijster interessant is met een mooi cijfer af te sluiten.’
Herken je dit?
‘Jazeker. Dit zijn de issues die er toe doen. Ik denk dat het belangrijk is dat je probeert de aandacht van de studenten te pakken. Het is niet altijd gemakkelijk om twee uur naar iemand te luisteren.’
Wat zou je zijn geworden als je niet het onderwijs was ingegaan?
‘Als de vacature voor docent bij IVK niet had gezien zes jaar geleden, dan was ik nog steeds fulltime veiligheidskundige geweest in het bedrijfsleven.’
Wat is je grootste ergernis bij studenten?
‘Ongeïnteresseerd en kritiekloos zijn. Het is niet goed als studenten alles maar aannemen.’
Welk studentmoment zal je altijd bijblijven?
‘Een student was tijdens een intervisiebijeenkomst met mij ooit tot tranen geroerd. Hij had een hoop ellende meegemaakt en bleef in zijn verleden hangen. Toen ik tijdens ons gesprek zijn huidige situatie schetste, besefte hij dat hij eigenlijk al jaren had waar hij naar toe had geleefd. Hij was gelukkig. Dat heeft me geraakt.’