Langzaam stroomt Heidelberglaan 7 vol met oud-studenten Verpleegkunde die hun diploma op komen halen. Vanwege corona mogen er helaas geen ouders mee naar de uitreiking. De receptionist krabt dan ook even achter haar oren als Sara samen met haar moeder Elianne binnenloopt. ‘Ik zei maar meteen dat ik ook voor mijn diploma kwam.’
‘We zeiden vanmorgen tegen elkaar: ‘‘De mevrouw bij de deur zal wel zeggen dat het niet de bedoeling is dat moeders ook meekomen,’’ lacht Elianne Gokke (49).
‘Docenten vinden het vaak bijzonder. Zij hebben nooit meegemaakt dat een moeder en dochter tegelijk afstuderen,’ vertelt Sara Holland (21). Zelf vinden de dames het vooral heel gezellig. ‘Het is voor ons normaal geworden,’ zegt Elianne. ‘Toevallig studeer je samen en lukt het ook nog om tegelijk klaar te zijn. Hartstikke leuk, maar hoezo bijzonder?’
Meespieken in de studieboeken
Drie jaar geleden bezochten moeder en dochter gezamenlijk de open dag van Verpleegkunde. Die beviel goed en Sara startte met de opleiding. Elianne was ook enthousiast en volgde een jaar later. ‘Ik was een tijdje thuis geweest met de kinderen en dacht: ‘‘Ik ben bijna vijftig. Ik kan nu nog iets gaan studeren en iets vinden wat ik leuk vind om te doen tot ik zeventig ben.’’ Tijdens de open dag leek de opleiding me pittig, maar toen ik de boeken van Sara zag, leek het me vooral heel leuk.’
Het was voor Sara geen verrassing dat haar moeder na een jaar besloot ook aan de opleiding te beginnen. ‘Tijdens mijn eerste jaar toonde ze veel interesse, spiekte ze mee in mijn boeken en vroeg ze regelmatig wat ik deed op school en op stage.’
Samen sparren
De gezamenlijke studententijd hebben de dames als erg leuk ervaren. ‘Het was heel handig. Mijn moeder is beter in andere dingen dan ik, dus we konden elkaar goed helpen,’ vertelt Sara. ‘En we hebben maar één keer boeken hoeven kopen,’ vult Elianne aan.
‘Ik heb de meeste mazzel gehad, want Sara liep het grootste gedeelte van de opleiding voor op mij’, vertelt Elianne. ‘Ik kon haar vragen wat er van me verwacht werd bij verschillende opdrachten, hoe goed ik tentamens moest leren en wat de verschillen waren tussen de stages.’ Ook voor Sara was het fijn om iemand in huis te hebben die dezelfde opleiding deed. ‘We hebben vaak samen gespard over een opdracht of presentatie en konden altijd bij elkaar terecht voor tips.’
Als een speer
De dames lopen door naar de collegezaal, waar al een klein groepje studenten vol spanning zit te wachten. Op de beamer staat in grote letters ‘Diplomering’ en alle diploma’s liggen op een stapeltje klaar voor de studenten om te tekenen. Sara rondde de versnelde versie van de opleiding in drie jaar af. Elianne jaste de studie er in twee jaar doorheen. ‘Dat heeft ze bizar snel gedaan’, lacht Sara. Elianne ging zo snel door de opleiding heen, dat ze geen eigen klas had. Op eigen verzoek zit Elianne bij de klas van Sara tijdens de diploma-uitreiking. ‘Als we dan toch tegelijk afstuderen, is het wel zo leuk om samen te zitten,’ zegt Elianne.
Tegen vijven is de groep compleet en na het oplossen van wat technische problemen met het geluid, gaat de uitreiking van start. Allereerst wordt er een eed afgenomen, waarbij alle afgestudeerde verpleegkundigen beloven hun beroep betrouwbaar en verantwoord uit te oefenen. Vervolgens mogen ze één voor één plaatsnemen en krijgen ze een korte speech. Vervolgens tekenen de studenten hun diploma, ontvangen ze een roos en krijgen ze onder luid applaus een speldje opgespeld.
Sara en Elianne spraken van tevoren af elkaars speldje op te doen. ‘We vonden het een mooie gedachte, omdat we deze opleiding samen hebben gedaan. En het is bijzonder om je speldje te krijgen van familie,’ zegt Sara.
Zelfde opleiding, andere werkgever
Tijdens de opleiding volgden moeder en dochter deels hun eigen weg. Sara houdt vooral van de praktijk. ‘Ik vind de verpleegtechnische handelingen leuk. Daar ben je in het ziekenhuis de hele dag mee bezig.’ Elianne voelt zich meer thuis in de psychiatrie. ‘Ik vind leuk om mensen te begeleiden en verder op weg te helpen door middel van praten. Ik heb eerder al psychologie gedaan, deze hoek past beter bij mij.’ Haar eerste sollicitatie verstuurde ze vanochtend. ‘Ik dacht: ‘‘Vanmiddag heb ik mijn diploma binnen, dus ik gooi die brief er vast uit!’’
Sara begint 1 september als verpleegkundige op de kinderafdeling. ‘Ik vind het spannend, maar heb er ook zin in. Het is bij mijn oude stageplek, dus dat scheelt. Ik ken al mijn collega’s al.’
Trots
Met hun diploma’s in de hand stralen zowel moeder als dochter van trots. ‘Ik ben ouder en neem meer levenservaring mee naar zo’n opleiding. Sara had dat niet. Zij kwam als achttienjarige van de middelbare school en dan is zo’n studie best pittig. Ze moest bijvoorbeeld opeens met bejaarde mensen praten en ze wassen. Ik vind het superknap dat ze dat deed.’
Ook Sara is trots op haar moeder. ‘Mijn moeder heeft heel hard moeten werken om de opleiding in twee jaar af te ronden. Ik vind het heel knap dat ze er zo voor is gegaan.’
Ook interessant: Laura vertelt over haar vakantie die het klimaat niet schaadt
