Achter de schermen hebben bestuursleden een jaar lang verenigingen draaiende gehouden. Maar de constitutieborrels, feestjes en het uitbouwen van hun netwerk gingen aan ze voorbij. Hoe was dat? Hebben bestuursleden spijt van hun keuze? Drie oud-bestuursleden – waarvan één gisteravond pas afgetreden is – blikken terug en vooruit.
‘Ik heb een drukke dag vandaag,’ vertelt Lianne Beek (21) over de telefoon. De afgelopen twaalf maanden is ze secretaris van V.V.S. Uranymus geweest, de studievereniging van de Institute for Life Sciences and Chemistry van Hogeschool Utrecht. Ze is zojuist begonnen aan haar stage en maakt zich klaar voor de wissel die dezelfde avond plaatsvindt. ‘Het is gekkig om nu mijn werk over te dragen aan een ander. Maar het voelt ook als een grote opluchting.’
Alle gezelligheid werd afgelast
Met gemengde gevoelens kijkt Lianne terug op het jaar. ‘Ik merk dat ik persoonlijke groei heb doorgemaakt. Ik ben van mijn uitstelgedrag af. Nu ben ik veel beter mijn stage aan het voorbereiden. Zo was ik vóór mijn bestuursjaar echt niet, toen deed ik alles last-minute. Maar ik heb ook het gevoel dat ik niet alles uit het jaar heb kunnen halen wat erin zat.’
De feestjes, borrels, kampen en reizen werden stuk voor stuk afgelast. Léon Gerridzen (21), oud-bestuur van SIB, kan over dat gemis meepraten, maar houdt vooral een warm gevoel aan het afgesloten bestuursjaar over. SIB is de studentenvereniging voor zowel gezelligheid als inhoudelijke activiteiten. Ze organiseren iedere dinsdagavond een lezing, debat of workshop om met hun krap tweehonderd leden in gesprek te gaan. Léon was tot augustus de penningmeester en commissaris acquisitie.
‘SIB voelde al snel als een plek waar ik thuis kon komen. Als bestuur wilde ik dat voor de nieuwe leden ook creëren,’ zegt Léon. Hij hoorde terug van leden dat ze de online activiteiten waardeerden, ook al zaten ze al de hele dag in hun kamer op de computer. Hoewel er geen drankje na afloop van een lezing was, vonden ze het interessant en gezellig. Verdere interactie op een dag hadden studenten vaak ook niet. Léon: ‘Dat we dit konden bieden en dat leden alsnog blij van SIB werden in zo’n moeilijke tijd, daar ben ik trots op.’
Omdenken en accepteren
Zijn er veranderingen ingezet afgelopen jaar die de verenigingen vast moeten houden? Puck Tussenbroek (22) was tot begin deze zomer bestuur bij Enactus, een studentenorganisatie voor sociaal en duurzaam ondernemen. Puck noemt flexibiliteit en omdenken als eyeopeners voor haar bestuur en raadt haar nieuwe bestuur aan dit vast te houden. ‘Soms moet je accepteren dat dingen niet gaan zoals je wilt.’ Als bestuur hoopten ze de bonding tussen de ondernemingen (groepjes binnen Enactus) vergroten. ‘Maar op een gegeven moment moesten we accepteren dat dat misschien dit jaar niet zou lukken. En dat we juist in de kleine teams voor gezelligheid moesten zorgen.’
Ook Léon ziet meerdere goede ontwikkelingen van afgelopen jaar. ‘Vooral in de communicatie en planning. Iedere ochtend hielden we een gezamenlijk opstartmoment om te bespreken wat iedereen die dag ging doen. Dit zou het nieuwe bestuur kunnen doorzetten. En verder concrete dingen als het streamen van onze lezingen en gebruiken van online whiteboards. Dat is gewoon handig,’ aldus Léon.
Stress en twijfel
Er waren momenten dat de bestuursleden er doorheen zaten. Lianne: ‘Ik heb een paar keer bij mijn huisgenoten op de bank gezeten en gezegd: “Ik kan dit niet.” De hele tijd had ik het stressvolle gevoel dat ik allerlei kleine dingetjes moest onthouden. Zoals de onlinevergaderingen van commissies bijwonen, dan weer notulen rondsturen en nieuwsbrieven in elkaar flansen. En de hele dag mailen en appen, ook dat was best vermoeiend.’ Ook Puck heeft het zwaar gehad. ‘Ik twijfelde of ik het wel kon. En als je dan alleen in je kamer zit worden die gedachten nog veel groter.’ Door de onzekerheid en stress belandde ze in een neerwaartse spiraal en begon ze er fysiek ook last van te krijgen. ‘Totdat ik het aankaartte bij mijn bestuur. Die zeiden: “Jij gaat nu even chillen.” Toen ging het beter. Gek gezegd ben ik heel dankbaar dat ik nu heb geleerd dat zelftwijfel blijkbaar iets is waar ik last van heb. Want dan kan ik er nu mee leren omgaan,’ zegt de studente sociologie.
Spijt?
Geen van de bestuursleden heeft er spijt van het coronajaar in het bestuur te hebben gezetten. ‘Uiteindelijk hebben we het een jaar lang draaiende gehouden met z’n zessen terwijl we elkaar amper hebben gezien,’ zegt Léon, ‘En op die manier toch iets kunnen betekenen voor mensen die thuiszaten.’ Ook Lianne is tevreden. ‘Ik ben het meest trots op het volhouden en doorgaan. Om elke ochtend toch weer voor mijn laptopje te gaan zitten. Het blijft een soort vrijwilligerswerk,’ zegt ze. Puck kijkt er positief of terug. ‘Dat is misschien verbazend, in bepaalde zin. Maar ik weet nog heel goed dat we in een meeting zaten met ander besturen en dat mensen zeiden: “Toch wel gek om dit jaar bestuur te doen”. Toen dacht ons bestuur: Oh ja, dat was ook zo. Maar we vonden het allemaal zo leuk dat we er niet bij stil stonden,’ zegt Puck. Ze wil iedereen die erover nadenkt aanraden om een bestuur te doen. ‘Het is vooral ontzettend leuk en je leert er heel veel van,’ zegt Puck, ‘Dus als je erover twijfelt: gewoon doen.’
Ook interessant: HU-docent aangehouden tijdens bezetting ABP-kantoor
