Femke Boonstra studeert Journalistiek aan de HU en schrijft soms columns voor Trajectum.
‘Roze doet afbreuk aan het gezag,’ aldus de Italiaanse politievakbond. Afgelopen week ontstond ophef binnen de Italiaanse politie omdat in plaats van de ‘neutrale’ witte mondkapjes per ongeluk de roze variant was geleverd. In meerdere steden Bologna, Venetië en Siracusa op Sicilië kwamen mannelijke agenten in opstand. Ze weigerden de kapjes te dragen. Nu vraag ik me af: Wat heeft het dragen van een roze mondkap nou precies te maken met het uitvoeren van je ambt?
Na het artikel over de agenten verwonderde ik me over die mediterrane mannen en hun kwetsbare mannelijkheid. De kleur roze moet volgens de kleurentheorie toch juist een ‘kalmerend effect’ hebben? En dan toch zoveel boosheid die week.
Frappant dat in deze tijd van ‘genderneutraalheid’ ook in Nederland nog steeds veel mensen gender associeren met uiterlijke kenmerken. Net zoiets vind ik het eten van vlees. De mediterrane keuken staat natuurlijk bekend om de vleesgerechten en dus ‘mannelijkheid’. Sterker nog, als je ‘vlees’ intikt op Google is het eerste resultaat wat je krijgt: ‘voor mannen’.
Als ik aan mijn broers zou vragen wat hun favoriete gerecht is, dan staat biefstuk nog steeds op nummer één. Toen ik nog op Tinder zat, zag ik het aan de lopende band. Bio’s waarin stond ‘als ze maar vlees eet.’ Hoe langer ik daar over nadenk, des te gekker ik het ga vinden. Want zijn we ons inmiddels niet allemaal bewust van de positieve effecten van minder vlees eten?
Mijn zoektocht naar ‘echte mannelijke kenmerken’ ging voort. De genderstereotypes vliegen je om de oren. Echte mannen zijn volgens Google de mannen die niet zeuren, niet huilen (want we weten allemaal dat het opkroppen van gevoel zo’n positief effect heeft), zich bezig houden met hun werk, sportief zijn, stoer zijn, seksuele roofdieren zijn, controle hebben, een sixpack hebben, leider zijn en vooral ook kostwinner.
Na mijn micro-onderzoekje heb ik best te doen met die mannen. Laat ze maar een keertje zeuren, ook over die domme roze kapjes. Laten we ze ook vooral op het hart drukken dat ze mogen huilen. Dat ze zich een keer niet hoeven bezighouden met hun werk, maar met het gezin. Niet stoer hoeven te zijn en ook geen seksueel roofdier. De controle ook een keertje los mogen laten en geen sixpack hoeven te hebben. Dat de vrouw ook de kostwinner mag zijn.
Dat lijkt me voor iedereen een verademing.
