Columns

From the river to the sea

Youssra
Youssra Oulad Messaoud - foto: Kees Rutten

Als jong meisje groeide ik op met tv-zender Al-Jazeera die bijna de hele dag als achtergrondgeluid aan stond; terwijl ik in de avond voor ik naar bed moest, keek naar EditieNL, het NOS Jeugdjournaal en soms nog een beetje meepikte van het achtuurjournaal. Ik raakte gefascineerd door de blik van het zogenoemde ‘Westen’ ten opzichte van het ‘Midden-Oosten’. Ik zag hoe Al-Jazeera de frames waar ik als kind van na 9/11 mee werd geconfronteerd in de Nederlandse media, compleet omver wierp. Ik vond het maar gek dat mensen die leken op mij of mijn familie in de Nederlandse media vaak werden afgebeeld als ongeciviliseerde oorlogsmisdadigers en als primitieve extremisten.

Een aantal jaren verder, op de middelbare school, groeide mijn liefde voor Nederlandse rap. Ik was een groot fan van Ismo en luisterde aandachtig naar zijn liedjes en teksten. Toen hij op 30 juli 2014 ‘Free Palestina’ uitbracht, rende ik naar mijn IPad om het lied uit mijn hoofd te leren. Alleen ging het over iets wat voor mij als dertienjarige vrij onbekend was. De naam Palestina hoorde ik weleens vallen in gesprekken tussen mijn ooms, maar verder had ik nooit stilgestaan bij de betekenis hierachter. De tekst maakte veel indruk op me en inspireerde me om op onderzoek uit te gaan.

Tijdens mijn online zoektocht naar de betekenis en historie achter deze naam kon ik mijn ogen niet geloven.

Ik snapte het niet.

Ik snapte niet waar dit grootschalige onrecht vandaan kwam en hoe de hele wereld nog steeds toekijkt.

Tot op de dag van vandaag kijk ik toe naar hoe media en leiders in binnen- en buitenland Palestina framen. Dit alles óók na een vernietigend rapport over de gekoloniseerde apartheidsstaat door Human Rights Watch. Ik keek vol walging naar mijn beeldscherm toen demissionair minister-president Rutte een tweet plaatste waarin hij steun uitsprak voor de zogenoemde ‘zelfverdediging’ van de nucleaire grootmacht Israël.

Door de misstanden in Palestina en het buitenproportioneel geweld dat er plaatsvindt niet te erkennen, is Nederland medeplichtig aan het onderdrukkingssysteem genaamd Israël. Apartheid is een door Nederland(ers) bedacht en uitgevoerd systeem dat nu overgewaaid is naar dit gebied en gebruikt wordt om inheemse Palestijnen uit te roeien en hun grond af te nemen.

Israël en andere landen die toekijken naar apartheid zonder diplomatieke stappen te nemen zijn schuldig. Het normaliseren van banden met deze apartheidsstaat draagt bij aan het onderdrukkende systeem waar vooral Palestijnen onder lijden. Onder andere Marokko, dat het afgelopen jaar op grote schaal banden heeft hersteld met Israël. Turkije, dat veel handelt met de staat, daden en geweld verafschuwt maar ondertussen eigen genocides en onderdrukkingen verzwijgt of niet erkent. Maar ook Amerika dat zichzelf constant de savior maakt terwijl het alleen maar dood en verderf met zich mee heeft gebracht naar ‘reddingsacties’ waar het deel aan heeft genomen.

Hoe ingewikkeld de huidige situatie ook is, en hoe moeilijk het ook is om objectieve bronnen te vinden over dit onderwerp. Geweld, kolonisatie, witte suprematie en apartheid zijn nooit goed te keuren in welke vorm dan ook. Sluit je ogen niet voor selectieve verontwaardiging en wees je bewust van je impact op social media. Er zijn meerdere voorbeelden van online revoluties die hebben gezorgd voor structurele veranderingen offline. Jouw online stem telt.

Ook interessant: Ook Marijke zit er zo nu en dan een beetje doorheen