Vorig jaar stond Ronald Giphart nog op de cover van Trajectum. Dit keer was het de beurt aan interviewers Linda van Dijk, Lisa Arnold en de veertig andere aanwezigen tijdens Utrecht College Tour. De bekende Nederlandse schrijver werd aan de tand gevoeld over seks, schrijven en spelfouten.
Gipharts nieuwste boek Harem is sinds vorige maand uit. Giphart daarover: ‘Ik ben veranderd als schrijver. Door mijn levenservaring zijn mijn verhalen serieuzer geworden. Ik maak nu niet meer zo snel grapjes over kinderen.’
Toch schrijft hij nog steeds over spraakmakende onderwerpen, ook in Harem. ‘Seks verkoopt', zegt Giphart. 'Het is een interessant onderwerp waar mensen nog steeds moeite mee hebben. Wie in de zaal heeft afgelopen maand nog gemasturbeerd?’ Niemand steekt zijn hand op en er wordt gegniffeld. Giphart: ‘Jullie liegen allemaal. Terwijl het de normaalste zaak van de wereld is. Daarom is het zo belangrijk dat schrijvers blijven schrijven over seks, relaties en macht.’
Romantisch
Vijfentwintig jaar geleden begon Giphart met zijn allereerste boek, Ik ook van jou. ‘Het kostte mij drie jaar om het boek af te maken. Een roman zie je in één flits voor je, maar het schrijven duurt eeuwen. De meeste mensen romantiseren het beroep, terwijl het ontzettend vervelend kan zijn.’
Nu, tientallen romans en verfilmingen verder, heeft Giphart het vervelende beroep onder de knie. Als schrijver moet je talent en doorzettingsvermogen hebben om te overleven, vindt hij. Maar perfect schrijven kan niemand. ‘Ik maak nog steeds ongelofelijk veel spelfouten. In het boek Het feest der liefde stonden bijvoorbeeld een aantal fouten. Ik heb de nieuwe druk gelukkig aangepast.’
Mohammed
Zijn boeken worden bestempeld als literatuur. ‘Lectuur of literatuur, het is allemaal bullshit. Je moet het lezen omdat je het leuk vindt.’
Daarbij vindt hij een eigen mening hebben wel belangrijk. ‘Binnen de grenzen moet alles gezegd kunnen worden. Als iemand Mohammed wil afbeelden, moet diegene dat gewoon doen. Vrijheid van meningsuiting heeft geen maar.’
Giphart sluit het college af met zijn favoriete boek, Decamerone van Boccaccio uit de dertiende eeuw. ‘Een bundel met vooruitstrevende, grappige verhaaltjes. Lezen is belangrijk en gebeurt tegenwoordig veel te weinig. Als je dit boek leest, leer je nog eens echt wat.’
