Gisterenmiddag zat ik in de trein op weg van Den Haag naar Zeeland. Bij station Dordrecht komt er een grote groep dames van rond de zeventig de coupe inlopen. Of eerder ‘binnensloffen’ eigenlijk. Nadat ze allen een plekje hadden veroverd en ieder zijn wandelstok veilig tussen de benen had geklemd, kon het geklaag beginnen.
De dames spraken over hoe ellendig, waardeloos en verschrikkelijk de wereld momenteel wel niet is… Zuchtend dacht ik bij mijzelf aan de twee komende uren die ik hier nog moest uitzitten. Overigens kwam ik daar gisterenavond al gauw op terug.
Amy Winehouse overleden. Behoort nu ook tot de ‘Club van 27.’ Het feit dat er een club voor is, zegt al genoeg. Het feit dat er een gek in Noorwegen tientallen doden op zijn naam heeft staan en vervolgens in zijn manifest refereert aan ons eigen land, zegt al genoeg. Het feit dat wetenschappers menselijke cellen in dieren willen planten om pratende apen te creëren, zegt tevens genoeg. Een stapje terug naar de simplistische basis van het leven is af en toe zo gek nog niet.
Achteraf gezien waren de meningen van de bejaarde, klagende vrouwenclub dus zo gek nog niet. Wie had dat gedacht…
