Op weg naar het 25-jarig jubileum van Hogeschool Utrecht interviewt Trajectum een serie oud-studenten van verschillende generaties. Vandaag: Iftin Abokor, die in 2004 begon aan Rechten. Inmiddels is ze verslingerd aan de politiek. Ze organiseert politieke evenementen, begeleidt schoolklassen op het Binnenhof en was redacteur van de show Politieke Junkies.
Zie ook: Interview met NOS-tolk en oud–HU-student Irma
‘Al op de middelbare school was ik een betrokken leerling. Ik zat in de leerlingenraad en deed aan debatclubjes mee. Ik heb het altijd belangrijk gevonden om voor anderen op te komen. En zo goed mogelijk te verwoorden waarom ik een bepaalde mening had.
Nieuwe studie
Eigenlijk wilde ik Journalistiek studeren, maar daar werd ik in 2002 voor uitgeloot. Dus probeerde ik de studies Communicatie en Communicatiesystemen. Geen goede match. Een vriend van me vroeg of Rechten niets voor mij was. Dat bleek een goede suggestie. In het begin baalde ik nog even dat ik was uitgeloot voor Journalistiek, maar al snel merkte ik dat mijn geëngageerde houding ook goed bij Rechten paste. Net als mijn liefde voor debatteren.
Rechten was destijds een nieuwe studie op de HU. Toen ik in het eerste jaar begon, was er alleen nog een tweede jaar. Een afstudeerjaar was er nog niet. Wij mochten dus over van alles meedenken: van afstudeerrichtingen tot mogelijke stages. Enorm leuk.
Nooit meer een negatief studieadvies
In 2005 overleed mijn stiefvader. Ik vreesde dat ik vertraging op zou lopen. Het bindend studieadvies hing als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd. Toen ik hulp vroeg op de hogeschool, werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Tot mijn mentor me vertelde dat ik bij studentendecaan Maria Smit moest zijn als ik een jaar extra studiefinanciering nodig had. Zij vertelde me dat ik me niet druk hoefde te maken. Wegens bijzondere persoonlijke omstandigheden mocht ik alle tijd nemen en kon ik geen negatief studieadvies meer krijgen.
Heel fijn natuurlijk. Tegelijkertijd dacht ik ook: waarom wist ik dit niet eerder? Zijn andere studenten wel op de hoogte van zulke faciliteiten? Ik wilde ‘het woord verspreiden’. Dus ging ik in de opleidingscommissie.
Medezeggenschap en stage bij GroenLinks
Binnen de HU bleek van alles mogelijk. Als je je buiten je studie wilde inzetten, kon dat gemakkelijk. Ik zat niet alleen bij de opleidingscommissie (OC), maar was ook OC-ambassadeur om de medezeggenschap binnen mijn faculteit te versterken. Daarnaast sloot ik me aan bij vereniging MUST (Medezeggenschap Utrechtse studenten) en deed ik in 2010 een bestuursjaar bij het ISO (Interstedelijk Studenten Overleg).
Ook heb ik meerdere stages gelopen, onder andere bij GroenLinks. In de politiek voelde ik me helemaal op mijn plek. Het is een soort medezeggenschap in het groot. Na mijn stage ben ik dan ook als vrijwilliger bij GroenLinks blijven werken.
Lang studeren
Uiteindelijk heb ik zes jaar over mijn studie gedaan. Spijt heb ik daar absoluut niet van. Al die extracurriculaire activiteiten waren een verrijking van mijn studententijd. Ik heb werkervaring opgedaan, geweldige mensen leren kennen en een hoop geleerd op het gebied van rechten en politiek, maar ook qua persoonlijke ontwikkeling.
Vooral bij vereniging MUST heb ik veel vrienden gemaakt. Van mondzorgkunde tot communicatie: we deden verschillende studies. Wat we gemeen hadden: iedereen was geëngageerd en wilde wat veranderen. De weekendjes weg waren de hoogtepunten van mijn studie.
Studeren weer voor de elite
Aan het eind van mijn studie, toen ik een bestuursjaar deed bij het ISO, werd de langstudeerboete ingevoerd. Sindsdien is studeren veranderd. Het grootste verschil? De vrijblijvendheid is weg. De druk om snel af te studeren is hoog. Sinds de invoering van het leenstelsel al helemaal.
Er is nog maar weinig ruimte voor ontwikkeling buiten je opleiding. Slechts een kleine groep studenten met rijke ouders kan het zich veroorloven om lang te studeren, op kamers te gaan of te kiezen voor een bestuursjaar of buitenlandervaring. Daar kan ik weleens boos om worden. In mijn tijd had iedereen die mogelijkheid. Waar je ook vandaan kwam.
Op jezelf wonen
Zelf kom ik ook niet uit een enorm welgesteld gezin. Ik heb altijd gewerkt naast mijn studie, vooral in de horeca. De eerste vier maanden van mijn studie woonde ik nog thuis, daarna ging ik op kamers. Omdat ik zo actief was naast mijn studie, was het veel logischer om in Utrecht te wonen. Dan kon ik overal op mijn fiets naar toe, of lopend. Ik heb lang op de Domstraat gewoond, in hartje Utrecht. Daar had ik veel mazzel mee.
Je weet pas hoe het leven echt werkt als je op jezelf woont. Hoe kom je de maand door qua financiën? Wat als je ruzie met je huisgenoot hebt? Daarnaast leer je bijvoorbeeld dat het wc-papier niet automatisch aangevuld wordt als het op is.
Ondersteboven in de Woo
Al tijdens mijn eerste studie ging ik bij Veritas. Samen met een vriendin van de middelbare school. Zij haakte af na de ontgroening. Ik dacht juist: ik wil hier op z’n minst twee leuke weken voor terugkrijgen. Al snel ging ik bij een jaarclub. Zelf kom ik uit Maartensdijk, nu leerde ik ineens mensen kennen uit het hele land. Ik vond het geweldig.
Elke dinsdagavond aten we met de jaarclub, daarna deden we nog een drankje in de stad. En om de week hingen we ondersteboven in de Woolloomooloo. Of in Feestcafé ‘t Pakhuis op het Janskerkhof. Veel kroegen hadden geen sluitingstijd. Aan de ene kant fijn, aan de andere kant ook gevaarlijk. Voor je het weet is het 6 uur ’s ochtends.
Stilstaan bij studententijd
Als ik terugkijk op mijn studententijd, was het best een drukke periode. Zeven dagen per week was ik bezig. Toch voelde het nooit als té druk. Ik had niet elke dag college en kreeg juist energie van het commissie- en vrijwilligerswerk.
Ik heb alles uit mijn studententijd gehaald. Van mijn jaarclub was ik een van de laatsten die afstudeerde. Misschien had ik wat vaker stil moeten staan bij hoe goed ik het had. Tuurlijk, ik verdien nu meer geld en heb een mooier huis, maar die periode was zó leuk. Je had zo veel vrijheid en lol.
Dus mijn tip aan huidige studenten: geniet ten volle van het leven dat je nu leidt. En sta af en toe stil bij wat je allemaal meemaakt. Want zo lang duurt het niet. Echt waar, op een gegeven moment is je studententijd voorbij.’
