De maandelijkse column van Remko van Broekhoven, docent journalistiek. Deze column verscheen eerder in print, Trajectum nummer 3, 2016-2017.
Ik heb tijden gekend dat ik in het diepst van mijn gedachten de 19e-eeuwse moraalfilosoof Ruud Gullit citeerde, die op een van zijn moeilijkste momentjes bij Feyenoord verklaarde: ‘Ik ben niet te benijden.’ Dat had in mijn geval betrekking op de studenten met wie ik op de School voor Journalistiek mocht werken. Oh oh, wat hadden velen van hen zich weer slecht voorbereid. Ach ach, hoe vaak zaten ze op hun mobieltjes te scrollen. Zucht kreun, waaraan had ik toch die taakstraf-blik te danken waarmee sommigen me bekeken? Ik zal eerlijk bekennen dat ik soms naar andere studenten verlangde: studenten die beter voorbereid, aandachtiger en gemotiveerder zouden zijn.
Een vergelijkend warenonderzoek was op zijn plaats. Met andere woorden: hoe doen andere studenten het, vergeleken met die op de HU, wanneer jij de gemeenschappelijke noemer bent? Ik kan inmiddels de vergelijking maken. Sinds enkele maanden geef ik les op een universiteit, naast mijn werk op de hogeschool. Ik heb ontdekt dat er veel goeds zit in deze studenten, maar ook in die op de SvJ. Zo was ik aangenaam verrast toen bleek dat de filosofiestudenten mijn tientallen pagina’s Engelstalige literatuur ook daadwerkelijk lazen. En door het feit dat ze bijna allemaal actief meepraatten in de klas. Minder blij was ik toen sommigen dat bij voorkeur aan één stuk door deden, in bijdragen zonder kop of staart. En toen ze vrijwel iedere opmerking die ik plaatste, meteen in twijfel trokken. Waarna ik achterbleef met de vraag – vrij naar weer een andere voetbalfilosoof – ‘Ben ik nou zo dom of zijn zij nou zo slim?’ Tja, we studeren nu eenmaal filosofie, zeiden ze.
Ik besef nu dat liefde voor je docentenvak nogal wat acceptatie veronderstelt van de meiden en jongens die je voor je vindt. Met hun aangename, en hun minder aangename kanten. Niet alleen van de leuksten en besten die het lesgeven altijd al de moeite waard maakten. En dat docent zijn voor mij meer dan ooit betekent dat ik vooral het beste uit mezelf haal. Wijzer en grijzer houd ik vandaag meer dan ooit van mijn HU-student.
