Wat is precies een ‘contactuur’ in het hoger onderwijs? Daar wil het kabinet zijn vingers niet aan branden, blijkt uit de reactie op een motie van PvdA en PVV.
Zo ongeveer alle partijen in de Tweede Kamer zijn het erover eens dat hogescholen en universiteiten genoeg ‘contacturen’ moeten inroosteren voor hun studenten. Niet voor niets gaat het ministerie van OCW daar prestatieafspraken over maken met de instellingen: ze moeten allemaal minstens twaalf contacturen in de week bieden.
Maar het ene uur is het andere niet: een hoorcollege en een werkgroep zijn eigenlijk niet goed te vergelijken. En hoe zit het met ingeroosterde werkgroepen van studenten onderling, waar niet eens een docent bij aanwezig is?
PvdA en PVV wilden voorkomen dat de definitie van contactuur verwatert. Ze dienden een half jaar geleden samen een motie in. Ze vinden dat het kabinet moet 'voorkomen dat onbegeleide uren als contactuur worden meegerekend'.
De bewindslieden van OCW ontwijken nu de kwestie en snijden een ander onderwerp aan. In een schriftelijke reactie op de motie leggen ze uit waarom sommige universiteiten en hogescholen straks mogen afwijken van de norm. De Open Universiteit bijvoorbeeld, die afstandsonderwijs verzorgt, hoeft geen twaalf contacturen in de week te verzorgen.
Het was al bekend dat er uitzonderingen mogelijk zouden zijn. In debat met de Tweede Kamer had staatssecretaris Zijlstra eerder de Universiteit Maastricht als voorbeeld genoemd. Die heeft een onderwijssysteem waarin zelfstudie een grote rol speelt en studenten minder contacturen hebben.
'De staatssecretaris zal de uitzonderingsmaatregel voor dit soort afwijkende onderwijsconcepten dan ook niet heroverwegen', aldus het antwoord vandaag. Maar een definitie van ‘contactuur’ stond er niet in.
In het debat had Beertema destijds gevraagd: 'Met wie hebben die studenten dan contact? Met een docent, met elkaar, met de Albert Heijn?' Zijlstra antwoordde toen dat het ging om de 'interactie tussen studenten en lesgevers'.
