Maartje Huvenaars studeerde tot voor kort Journalistiek aan de HU.
Ik stopte met mijn opleiding Journalistiek. Afgelopen maanden heb ik vooral gewerkt, gesport en ge-stand-up-comediet. Een tussen-halfjaar zou je het kunnen noemen. De laatste weken bestaan vooral uit ontspannen en klagen dat ik het parkietenhok moet schoonmaken.
Nu voel ik me een ‘indringer’ als ik met vrienden in een cafeetje aan het studeren ben. Of eerder: zij studeren en ik deze column schrijven. Eens in de zoveel tijd juicht er iemand dat hij een verslag af heeft en dat de vrijheid steeds dichterbij komt. Ik kijk dan toe en voel jaloezie. Die trots van keihard werken en studeren heb ik al een tijd niet meer gehad. Het delen van die studiepijn met anderen was voor mij juist het beste aan het hele studeren.
Als ik vraag aan een vriendin wat ze nog moet doen komt ze met een lijst vol reflecties, portfolio’s, tentamens en meestal met alle deadlines op dezelfde dag. Ik besef dan dat ik niet mag klagen over dat parkietenhok. Het enige wat ik tijdens zo’n gesprek kan doen is ja knikken, ‘damn’ en ‘mood’ zeggen.
Volgend jaar ga ik weer studeren (communicatie) want een toekomst baseren op stand-up comedy lijkt me niet super-handig. Zie maar eens een huis te kopen met consumptiemunten en ‘podiumervaring’. Dat betekent dat er weer genoeg slapeloze nachten, mental breakdowns en filosofische discussies over ‘of het allemaal nog wel zin heeft’ komen.
Dan kan ik weer lekker zeuren en het parkietenhok schoonmaken om andere taken uit te stellen. Geen studie-fomo meer, maar alles uitstellen tot het laatste moment, met een kater in de hoorcollegezaal zitten en vloeken omdat de tram voor de zoveelste keer niet rijdt. Gek genoeg mis ik het allemaal.
