Vorige week hing de hogeschool haar vuile was buiten met een persbericht: een medewerker bij de faculteit Economie en Management was betrapt op het stelen van tentamens. Het was hot news in vrijwel alle media, dit tweede jat-akkefietje in het hbo in twee weken. InHolland ging de hogeschool voor. Daar had een schoonmaker tentamens gestolen en aan studenten verkocht.
Een heel goed besluit van de HU, om zelf met deze tijding naar buiten te komen. Vrijwel alle media pikten het persbericht op en schreven op genuanceerde wijze over deze diefstal. Daarmee werd het InHollandeffect voorkomen. Met deze strategie haal je de angel uit de kwestie en maak je van je kwetsbaarheid je kracht.
Incidenten als deze kunnen je een slecht imago bezorgen. Dat zien we maar vaak genoeg om ons heen. Loop je een deuk op, dan kom je er niet zomaar van af. Hoe je ook je stinkende best doet. De regels van crisiscommunicatie zijn bij bestuurders bekend. Maar op het moment dat er een ramp gaande is, wordt er toch veelal vanuit de heup geschoten. We hoeven de prestatiecontracten van de NS een paar jaar geleden maar in herinnering roepen, waarbij de directie hardop riep, dat zoveel procent van de treinen op tijd ging rijden. Wat maar niet lukte. Zowel personeel als reizigers werden steeds meer ontevreden. De NS-directie dacht daar anders over en liet een vrolijke commercial maken van dansende conducteurs door het gangpad in de trein. En ook al gaat het in Nederland met het spoor heel behoorlijk in vergelijking met het buitenland, het imago blijft kleven en komt met elk sneeuwvlokje, blaadje of stormpje naar boven. Perception is reality. Stinkt er iets? Hang op tijd de vuile was buiten, ook voor het binnenklimaat prettiger.
Janny Ruardy
