De derdejaars commerciële economie kijkt een beetje wazig om zich heen en antwoordt op de vraag van een Trajectumredacteur: ‘De dokter? Hoezo moet de dokter meer lesgeven? Oh, een lector? Wat is dat?’
‘Een lector moet meer lesgeven’ is de stelling die wij in dit nummer toetsen. Aanleiding daarvoor is een onderzoek van het ISO over de rol van lectoren in het hbo. Conclusie is dat studenten en lectoren elkaar nauwelijks kennen. Lectoren doen hun onderzoek, maar de kennis die ze zo opdoen sijpelt nog onvoldoende door tot de opleiding of de student. En dat is een gemiste kans.
Toen het fenomeen lector zo’n tien jaar geleden zijn intrede deed binnen het hbo, werd daar vanuit de universiteit met hoon op gereageerd. Of zoals een hoogleraar het destijds verwoordde: ‘Ach, het is net alsof je een goede fles wijn openmaakt en er heel veel water bij doet.’ Maar dat is tien jaar geleden. Inmiddels hebben de lectoren een ruk voorwaarts gemaakt, heeft elke faculteit lectoren met bijbehorende kenniskringen en draven ze soms op als deskundige in de media bij rampen, oorlogen of andere gebeurtenissen.
Jammer toch, dat veel studenten nog steeds niet weten wat een lector is. Laat staan dat ze op de hoogte zijn van een kenniskring waarin iets te halen valt voor je eigen ontwikkeling.
Laat elke lector minstens een aantal keren per jaar verplicht lesgeven en verweef een lector en kenniskring veel meer in het curriculum. Dan kunnen studenten zelf de afweging maken of ze wel of niet voor meer verdieping gaan. Volgens mij moet dat niet zo moeilijk zijn.
