‘De techniek doet het nog niet, maar dat houdt ons niet tegen.’ Dan maar zonder fraaie video’s, besluit opleidingsmanager Navin.
Het is opvallend gezellig op deze vroege maandagochtend. Er klinkt gelach en er zitten meer dan tweehonderd James Bonds op het puntje van hun stoel. Zíj moeten het gaan doen, straks. In hun eentje, of samen, zullen ze in razend tempo de vijand moeten verslaan. Liefst met elkaar, als het aan hun docenten ligt. Samenwerken is key.
Wie die vijand is? Welnu, dat zijn de rampen die op ons afkomen: personeelstekorten in ziekenhuizen, vervuilde luchten, giftige wateren, oorlogsdreiging, rampzalige huizenmarkt, you name it. Als de studenten van dit instituut daar geen slimme trucs voor kunnen bedenken, kan niemand het.
Op de tafel ligt een corset, voor pubers met scoliose. ‘Eén op de 25 kinderen moet zo’n Middeleeuws geval om, ter voorkoming van een kromme rug’, legt Matthijs Smakman uit. ‘Om dat apparaat aan te snoeren, worden dezelfde bandjes gebruikt als voor een aanhangwagen.’
Dat kan beter, vindt de lector. Hij haalt meer voorwerpen uit zijn Albert Heijntas, om te laten zien waar hij al onderzoek naar deed. Het bloemetje met de gele cape kan praten met ouderen.
Hartstochtelijk heeft Mark Tammer zojuist de jonge technici succes gewenst. De directeur oogt wat grieperig, maar hij geniet. Want hij gelooft in dit project: Quest. Al tien jaar lang werken derdejaarsstudenten Built Environment, Elektrotechniek, Technische Bedrijfskunde en Werktuigbouwkunde samen, voor een betere wereld. Alumni noemen dit halve jaar het hoogtepunt van hun opleiding.
De meneer met de snoeren kan trouwens weer door. Het scherm is opgelicht en de techniek heeft ons ook deze keer niet teleurgesteld.
