De meeste studenten komen na hun diploma-uitreiking niet meer terug naar de HU. Gijsbert, Fleur en Kelvin wel. Ze bleven plakken of keerden na een paar jaar weer terug om hier te werken. Hoe is dat?
Gijsbert Brinkman werkt in het Team Advisering over Medezeggenschap (TAM), waar hij zich richt op medezeggenschap en het ondersteunen van studentenorganisaties.
‘In 2005 begon ik aan de studie Fysiotherapie, maar na twee jaar stopte ik weer. Ik was nog niet klaar om te studeren en had nooit echt “leren leren”, waardoor ik vastliep. Via het detacheringsbureau op het Science Park kreeg ik een baantje bij de HU als backofficemedewerker Economie en Management: eigenlijk was dat dus al mijn eerste baan hier. Ik regelde facturen en contractbeheer, een half jaar, totdat mijn contract afliep.’
Toch terug als student
‘Na wat andere baantjes, kwam ik in 2011 terug om opnieuw te beginnen aan de studie Fysiotherapie. Ik had meer levenservaring en wist beter wat ik wilde. In die periode kwam ik via een docent in aanraking met medezeggenschap. Hij zei: “Gijs, je bent overal kritisch op. Misschien moet je daar iets mee doen.” Ik voelde me daar direct als een vis in het water. Binnen de medezeggenschap werd mijn mening gewaardeerd, ik mocht kritisch zijn.
In mijn studententijd zat ik in de faculteitsraad en hogeschoolraad. De laatste twee jaar was ik vicevoorzitter van de hogeschoolraad. De medezeggenschapskamer in het bestuursgebouw in de binnenstad was mijn tweede thuis. Mensen liepen binnen voor een praatje – en goede koffie. Na mijn diploma zat ik twee jaar in het bestuur van de Stichting Studenten Overleg Medezeggenschap. In 2021 ging ik bij de HU aan de slag in het Team Advisering over Medezeggenschap.’
Geen fysio
‘Dat ik niks met fysiotherapie doe, vind ik niet erg. Ik had moeite met het verantwoorden van mijn werk tegenover zorgverzekeraars. Medezeggenschap geeft me veel meer energie. En door mijn studie heb ik geleerd hoe ik goede gesprekken moet voeren, inclusief luisteren en doorvragen. Dat is nu nog steeds handig.
Omdat ik hier gestudeerd heb, ken ik veel mensen. Dat maakt de overgang makkelijk. Naast de medewerkersvoordelen als een fietsplan en gratis OV, zijn sommige dingen ook lastiger. Als student kon ik met een vraag ergens binnenlopen en binnen een paar uur was het geregeld, bijvoorbeeld bij de roostermaker. Nu is er meer bureaucratie, zijn mensen moeilijker te vinden, en duurt het langer voordat een goed idee wordt opgepakt.
De HU is een grote organisatie met soms veel ruis en kleine clubjes. Maar er werken gepassioneerde mensen en als je initiatief toont en je mening durft te geven, kun je hier echt invloed uitoefenen. Dat heb ik als student ervaren, en dat merk ik nu weer als medewerker.’
Fleur Olijve doet de marketing en communicatie van het Instituut voor Design en Engineering.
‘In juni studeerde ik af aan de opleiding Communicatie en Multimedia Design (CMD). In juli begon ik als werknemer bij de HU. In mijn tweede werkweek had ik mijn diplomauitreiking: handig, dat was ook op de HU. Ik werk vier dagen per week binnen de marketing- en communicatieafdeling van het Instituut Design en Engineering, waar ik de opleidingen promoot. Denk aan het beheren van sociale media, het organiseren van open dagen, het ontwerpen van promotiematerialen en het coördineren van nieuwsbrieven.’
Blijven plakken
‘In mijn laatste jaar als student volgde ik de minor De Leefbare Stad, waar het project HU Oekraïne onderdeel van uitmaakt. Toen de minor klaar was, mocht ik de communicatie voor HU Oekraïne gaan doen, als bijbaan. Dat doe ik nu nog steeds, een dag per week. Toen ik de vacature voor communicatiemedewerker zag, solliciteerde ik direct. Handig om meteen een baan te hebben na het afstuderen: ik hou er niet van om stil te zitten.’
Verantwoordelijkheid
‘De fietstijd van een kwartier blijft hetzelfde, maar verder zijn er veel verschillen. Als student was ik alleen verantwoordelijk voor mijn cijfers en uiteindelijk voor mijn diploma. Nu ben ik verantwoordelijk voor de hele communicatie van een instituut. Ik ga naar vergaderingen, maak contentplannen en voer alles uit.
En ik werk nu met een ander soort mensen. Bij CMD was iedereen erg creatief. Binnen technische opleidingen ook, maar een ander soort creatief: logische denkers, met een wiskundige invalshoek. Hoewel ik nog niet zoveel wist van het Instituut Design en Engineering, ken ik de opleidingen al veel beter.’
Nog een beetje student
‘Het is fijn dat ik nog met één been in het studentenleven sta. Ik spreek studenten makkelijk aan en weet waar ze wel en niet op zitten te wachten. En ik ben al gewend aan Canvas en MyHU.
Als student had ik veel vrijheid, omdat ik veel minder contacturen had. Een 9-tot-5-baan is wennen. Het voordeel: in het weekend ben ik écht vrij.’
Oud-klasgenoten
‘Sommige vrienden van mijn opleiding studeren hier nog. We lunchen samen of drinken tussendoor koffie. Vorige maand heb ik een middag met een vriendin op de HU afgesproken: zij ging studeren, ik ging werken. Het is fijn om te werken met vrienden en vriendinnen dichtbij: als je ergens snel een (studenten)mening over nodig hebt, gaat dat een stuk makkelijker.
Als ik bij een ander bedrijf zou gaan werken, was de kans groot dat ik de jongste zou zijn. Nu werk ik, als 23-jarige, tussen de studenten. Dat houdt me jong.’
Kelvin Zomer is docent Medische Hulpverlening
‘Van 2011 tot 2017 studeerde ik Medische Hulpverlening aan de HU. Daarna werkte ik bij de spoedeisende hulp in het Sint Antoniusziekenhuis. Een adrenaline baan waar ik veel heftige dingen meemaakte. Ik liep tegen uitdagingen aan: er waren veel beleidszaken die ik graag anders had gezien op de spoedeisende hulp, bijvoorbeeld dat de medisch hulpverlener ook de overdrachtsbrieven mocht ondertekenen als medisch hulpverlener in plaats van SEH-verpleegkundige. Het heeft twee jaar geduurd, voordat deze wijziging gemaakt werd. Daar kon ik slecht tegen, dus ik ging op zoek naar iets anders.
Studenten begeleiden tijdens mijn diensten maakte me blij. Een collega bij het ziekenhuis werkte ook als docent aan de HU en stuurde een vacature door. “Als je dat wil, moet je nú bellen.” Inmiddels werk ik hier al drie jaar.’
Kelvin Zomer. Foto: Kees Rutten
Inspraak
‘In mijn studententijd sloot ik me aan bij de Medezeggenschapsvereniging MUST (Medezeggenschap Utrechtse Studenten), waar ik voorzitter werd. Mee kunnen praten en beslissen heeft me altijd getrokken. Dat doe ik nu als voorzitter van de vakgroep Professionele en persoonlijke ontwikkeling, in samenwerking met de curriculumcommissie. Vanaf het begin van mijn baan als hogeschool docent zitten we in een curriculum herziening.
Het is een voordeel dat ik hier zelf studeerde, dus de vakken en opzet goed ken. En ik kende de organisatie zelf natuurlijk ook al. Het is nog redelijk hetzelfde als toen ik studeerde, behalve de verandering van faculteiten naar instituten.
Hoe het was om hier terug te komen in een andere rol? Grappig. Als student dacht ik dat ik wist hoe alles in elkaar zat, maar nu blijkt dat ik geen idee had. Ik heb veel bijgeleerd: de ruimte die je als docent hebt en hoe hier wordt omgegaan met toetsing, lesopbouw, structuur.’
Leuke lessen
‘Lesgeven bevalt goed. Alle studenten zijn anders en het is altijd kijken hoe je alle studenten meekrijgt in een les. Ik wil zorgen dat een les leuk is, en dat ze iets leren wat ze meteen aan de praktijk kunnen koppelen. Ik deel ervaringen uit mijn werk, dat is waardevol.
Ik werk niet meer in het ziekenhuis en dat mis ik wel. Die spanning en dat snelle handelen. Misschien ga ik het ooit nog erbij doen. Nu is dat te druk, want ik volg een premaster Zorgethiek en beleid.
Door mijn ervaring bij de spoedeisende hulp, weet ik in wat voor luxe positie ik nu zit. Veel vakantie, snelle cao-onderhandelingen, veel procenten erbij en goede arbeidsvoorwaarden. Ik zeg weleens: ze zouden de helft van de arbeidsvoorwaarden van het hbo naar de gezondheidszorg moeten overhevelen. Dan zouden veel meer mensen kiezen voor de zorg.’
