Ze is slechts 20 lentes jong (‘Ik ben 19. Oh nee, shit, ik ben net jarig geweest!’), maar het leven als bestuurder is voor HU-studente Linda Huisman niet nieuw. We spreken haar over het einde van vereniging MUST, haar uitdagingen in het Vidius-bestuur én over hoe het is om de enige hbo’er in het bestuur te zijn.
Eerder dit jaar stopte Huisman als bestuurder bij de vereniging Medezeggenschap Utrechtse Studenten (MUST). In 2003 startte MUST om studenten in de medezeggenschapsraden binnen de HU te ondersteunen. De studentenorganisatie heeft zichzelf ondertussen opgeheven. ‘We zijn enthousiast gestart maar het was moeilijker dan gedacht. De samenwerking was moeizaam, maar dat had niets te maken met de vereniging’, zegt Huisman over haar zelf gekozen ontslag.
Net als bij MUST kwam de sollicitatie voor Vidius ‘toevallig’ op haar pad terecht. ‘Voor mij heeft de stop van MUST en de start bij Vidius dus echt heel weinig met elkaar te maken’, vervolgt Huisman. ‘Ik vond Vidius gewoon een uitdaging.’
Ik dacht dat dit bestuur voor mij te hoog gegrepen was
Linda Huisman
Uit je comfortzone
‘Ik dacht eerst dat dit voor mij te hoog gegrepen was, maar toch besloot ik een sollicitatiebrief te sturen’, zegt Huisman over haar nieuwe functie als penningmeester. Ze denkt dat ze binnen haar bestuur de beste is voor deze plek. ‘Ik heb de meest technische opleiding, waarin ik ook een klein beetje moet rekenen. Bovendien is mijn moeder jarenlang penningmeester geweest bij de lokale voetbalvereniging. Als ik er echt niet uit kom, kan ik haar om hulp vragen.’
Over de cijfers maakt Huisman zich dus geen zorgen. ‘Maar sommige dingen liggen wel ver uit mijn comfortzone’, zegt Huisman. ‘Ik zou uit mijzelf niet snel voor een grote groep mensen gaan staan. Dat moeten we juist wél doen omdat we belangenbehartiger zijn.’
Daarnaast heeft Huisman in haar portefeuille de medezeggenschap. Dat betekent dat ze overleggen tussen verschillende faculteitsraden voorzit. ‘Ik verzamel agendapunten en zorg ervoor dat het overleg soepel verloopt. Dat vind ik een beetje spannend, maar het valt vast mee als ik goed voorbereid ben.’
De enige hbo’er in het bestuur
Huisman wordt vaak om haar mening gevraagd over de HU, omdat ze de enige hbo’er is. ‘Ik ervaar niet heel veel extra druk omdat ik de enige ben, maar ik ben wel de eerste die de info heeft. Aan de andere kant ben ik druk met zaken die zich op de universiteit afspelen. Andere bestuurders houden zich weer bezig met alles wat er zich op de HU afspeelt. Ik doe het niet alleen.’
Het maakt mij niets uit dat ik de enige hbo’er ben
Linda Huisman
Wat vindt ze er dan van dat ze de enige hbo’er is? ‘Ik heb het er weleens over gehad met huisgenoten die ook studeren op de universiteit. We hebben het gevoel alsof we voor andere functies worden opgeleid. Zo heb ik stage gelopen op de bouw. Daar lopen dan een of twee adviseurs rond die heel sterk zijn in een klein vakgebied. Die moet je er zeker bij hebben, maar je hebt ook mensen nodig die het geheel in goede banen leiden. Een project kan niet slagen zonder beiden. Mijn medebestuurders vinden mijn kennis niet minder waard, de focus ligt gewoon ergens anders. Ik denk niet dat men het ene beter vindt dan het andere.’
‘Het maakt mij ook echt niet uit’, vervolgt ze. ‘De sollicitatiecommissie heeft gekeken naar waar iedereen goed in is. Er lopen vast genoeg mensen rond op het hbo die ook geschikt zijn. Maar ik ben heel blij met de bestuurders die ik nu heb. Ze zijn superleuk, heel capabel en sterk in hun vakgebieden. Ik denk wél dat het nuttig is om mensen van verschillende scholen te hebben. We hebben nu niemand van de HKU en dan heb je toch minder contacten. Het maakt besturen niet onmogelijk, maar het is handig om overal iemand van te hebben in je groep.’
Elkaar echt goed leren kennen
Haar bestuur leert ze langzaam beter kennen. Want ja, ook Vidius doet de vergaderingen grotendeels online. ‘Ik kan nog niet zeggen dat we vrienden voor het leven worden. We kennen elkaar simpelweg nog niet goed genoeg. Maar het contact dat we hebben is goed en leuk. Inhoudelijk samenwerken gaat echt super.’
Afgelopen zomer is het kantoor van Vidius verhuisd naar het Princetonplein, maar daar mogen maar twee bestuursleden tegelijkertijd werken. ‘Mijn werkdag ziet er nu dus zo uit dat ik voornamelijk veel aan het fietsen ben, van de ene naar de andere werkplek. Echt heel onhandig. Als bestuur proberen we elkaar in elk geval twee keer per week fysiek te zien. Dan reserveren we een grote tafel bij de Stayokay op de Neude.’
Doelen om te bereiken
Huisman heeft twee doelen voor ogen waarvoor ze zich wil inzetten. Het eerste is onderwijskwaliteit. ‘Dat is natuurlijk super ingewikkeld. Ik zou mee willen werken aan een methode om de kwaliteit van online onderwijs te garanderen. Het is zo nieuw dat we nog niet weten hoe we die kwaliteit kunnen waarborgen. Je betaalt evenveel collegegeld als dat je altijd gedaan hebt, maar het is toch een beetje alsof je een onlinecursus volgt.’
Verder staat studentenwelzijn hoog op haar agenda. Huisman maakt zich zorgen over de toenemende eenzaamheid onder jongeren. Zelf is ze niet eenzaam. ‘Ik denk wel dat er een hoop mensen zijn in je klas die dat wel ervaren. Om erover te praten, vinden ze toch een beetje ongemakkelijk. Statistieken heb ik niet klaarstaan, maar ik ben ervan overtuigd dat het dichtbij iedereen speelt. Daarom hoop ik het onderwerp op de agenda van de gemeenteraad te krijgen.’
Lees ook: SP wil compensatie voor ‘slachtoffers’ van leenstelsel.
