‘MAN CAVE’ staat in dikgedrukte letters op een bordje boven het bureau van Communication and Multimedia Design student Dave Schrijver (22). ‘Die heeft mijn moeder voor mij gekocht. Toen ik thuis woonde zei ze altijd: ‘Dave, kom je grot eens uit!’ Man cave vond ze toepasselijk – wat ik overigens begrijp. De ondertitel van het bord: ‘games – voetbal – TV – bier’, is immers ‘redelijk accuraat.’
Is er in de man cave ook ruimte voor studie?
Hij lacht. ‘Mijn leven bestaat niet alleen uit games, voetbal, TV en bier. Toch moet ik bekennen dat ik de afgelopen maanden weinig tijd in mijn studie heb geïnvesteerd. Ik heb recentelijk mijn minor ondernemerschap afgerond. Dat was een project, met vijf anderen. Ik ben gul wanneer ik zeg dat ik acht uur per week aan het studeren was.’ Na een moment stilte voegt hij toe: ‘daar zitten de colleges bij in.’
Heb je last gehad van een motivatie-dip?
‘Ja. Het lastige aan het onlineonderwijs is dat er weinig structuur is. Ik ben welgeteld anderhalf uur op de HU geweest dit school jaar. Ik hoef nergens naartoe en als ik zou willen, dan zet ik mijn camera en microfoon simpelweg uit. Het is zo makkelijk om elke vorm van structuur te laten varen en niks te doen.
Ik probeer nu manieren te vinden om niet in zo’n patroon te vervallen. Ik moet van mezelf bijvoorbeeld iedere dag een normale broek – geen joggingbroek – aan.’
Heb je investeringen gedaan voor je thuiswerkplek?
Hij kijkt omhoog naar zijn plafond, door een LED-strip felgroen belicht. ‘De muren van mijn kamer zijn zwart en ik wilde meer licht en kleur.’ Ondertussen wordt er in een laatje van het bureau gerommeld. Een witte afstandsbediening verschijnt. Bij elke ingedrukte knop verandert de kamer van kleur. ‘Ik heb ze niet altijd aan, maar het vrolijkt de boel op.
Daarnaast had ik de eerste twee maanden dat ik hier woonde geen bureau. Mijn werkplek was mijn bed. Ik klikte een hoorcollege aan en viel direct weer in slaap. Ik kan het iedereen afraden, het werkt niet. Toch zou ik liegen als ik zei dat ik het nooit meer doe’, voegt hij er later – ietwat schoorvoetend – aan toe. ‘Toen ik dat bureau eenmaal had aangeschaft, dacht ik: dan ook twee schermen erbij. Geld moet immers rollen, anders wordt het vierkant. Die schermen werken prettig, maar het is ook gevaarlijk. De verleiding is groot om tijdens het kijken van college ook Netflix en YouTube te kijken. Ik ben gewoon te vlug afgeleid’, verzucht hij.
‘Om die afleiding tegen te gaan zit ik nu in de woonkamer te studeren. Daar zijn minder afleidende schermen en minder prikkels. Het is ook gezellig, met mijn huisgenoten.’
Zie je nog andere mensen?
‘Mijn vrienden spreek ik altijd online, daar is sinds de komst van het virus niet veel aan veranderd. Sporadisch gingen we stappen, nu gaan we gewoon wat langer online door. Mijn ouders zie ik nog in levenden lijve. Met mijn vader ga ik iedere vrijdag kickboksen en in de weekenden ben ik vaak bij hen.’
Doe je ook aan andere sporten?
‘Ik speel al jaren American football, maar dat mag helaas niet momenteel. Ik probeer nu andere dingen te doen om te blijven bewegen en buiten te zijn. Touwtjespringen bijvoorbeeld. Al is het meer blubberstampen, in dit vieze weer.
Ik neem me voor iedere ochtend een wandeling te maken. Buiten zijn is fijn en ik ben dan productiever de rest van de dag. Een gewone broek aandoen en een wandeling maken, dat zijn mijn enige voornemens iedere dag.’
Ook interessant: Studeren met een fysieke beperking. Amber had borstkanker
