Lys Norbruis is lerarenopleider Nederlands bij Instituut Archimedes.
Ik geef toe: gedurende het jaar lees ik regelmatig gedichten, maar daar ik loop niet mee te koop. Behalve rond 5 december dan. Poëzie is stoffig, elitair en niet meer van deze tijd. Toch?
Niets is minder waar. Er wordt via Instagram en Tiktok ontzettend veel poëzie gelezen én bekeken. De dichtbundels van Instagramdichters als Rupi Kaur (4,5 miljoen Instavolgers) en Lars van der Werf (25.000 instavolgers) zijn een gewild decembercadeau.
Maar er is meer; ik las dit jaar ontzettend indrukwekkende poëzie over de oorlog in Oekraïne. In het gedicht ‘Een krijgszuchtige tijd’ van Marieke Lucas Rijneveld, dat vlak net na het uitbreken van de oorlog verscheen, staat dit:
Ze zeggen dat de veldslag is begonnen, dat anderhalve
rus en een paardenkop dit wilden, terwijl wij toch weten dat
vrede meer aanzien geeft dan geweld, dat alleen menslievendheid
je een stoel in de geschiedenis geeft
Zo’n gedicht zet meteen een gevoel over de oorlog neer. Ik vind het soms fijner dan steeds de hectiek van het nieuws. En wat dacht je van dichten over het klimaat? De Vlaamse Dominique de Groen begon met poëzie schrijven toen ze enkele dagen bij Primark werkte. De fast fashion die ze daar voortdurend zag, inspireerde haar om misstanden aan de kaak te stellen. Poëzie leeft en heeft impact.
Op www.straatpoëzie.nl kan je zien welke gedichten er in Utrecht, gewoon buiten op straat, te vinden zijn. Wat valt op? Van de 259 (!) gedichten die door mensen zijn aangemerkt, is slechts één gedicht te lezen op het Utrechts Science Park.
Ik stem voor méér Uithofpoëzie en dus ook voor een #HUpoëziechallenge. Wie schrijft een nieuw (straat)vers voor op de Uithof? Inzendingen kunnen naar trajectum@hu.nl. Insturen vóór 1 februari 2022. #HUpoëziechallenge #leesrevolutie
