Vanaf morgen hebben de meesten van ons vakantie, of we nu willen of niet. Met dreigende berichten uit het buitenland over opvlammende coronabesmettingen kiezen we eieren voor ons geld en blijven in het land. Hoewel? We vroegen eens rond bij studenten en medewerkers.
Merel, studente Accountancy: ‘We volgen de berichten over het buitenland en als het meevalt, vliegen mijn vriend en ik eind juli naar Toscane, Italië. Twee weken lang in een oude boerderij waar we slapen in een ruime hotelkamer. Het ontbijt is inbegrepen en voor het diner hebben we op loopafstand wat dorpen met restaurantjes. We vliegen erheen, huren een auto, crossen wat rond, kijken naar de bergen en liggen in het zwembad. Als het niet kan, blijven we thuis. Er is geen plan B.’
Gaya, studente Social Work: ‘Aanstaande maandag rijd ik in een huurauto met mijn vriend naar een kasteelcamping in Frankrijk, tussen Dijon en Lyon. We mogen daar vuurtjes stoken en zwemmen in het meer. Ik ben gek op die Franse marktjes in de buurt, waar je over heen kunt struinen. Ik koop er worstjes, strengen knoflook en zakjes lavendel. Op de terugweg gaan we naar het Zwarte Woud, in Duitsland. Daar wil ik al heen sinds ik als kind Ronja de Roversdochter heb gelezen. Eindeloos dwalen door zo’n enorm bos, dat lijkt me te gek. Ik verheug me het meest op het samenzijn met mijn vriend. We zijn al twee jaar bij elkaar, maar het is de eerste keer dat we samen op vakantie gaan.’
Danielle Vossebeld, docent Werktuigbouwkunde: ‘Wil je weten waar ik heen ga op vakantie? Nou, dan zijn we gauw klaar. Ik hoopte naar IJsland te gaan, want sinds 2009 ben ik daar verliefd op, vanwege de ruimte, watervallen en ruigheid. In de herfst kleuren de bergen donkergroen of aubergine-achtig en krijgen de toppen een laag poedersneeuw. Schitterend. Je kunt uren wandelen zonder iemand tegen te komen. Maar ik heb er in maart ook corona opgelopen waarschijnlijk. Inmiddels ben ik gewend aan de voortdurende benauwdheid, maar tien dagen geleden had ik nog een terugval. Dan is het alsof alle energie uit me wegstroomt en lig ik weer twee volle dagen op bed. Vandaag meldde de NOS dat mensen met lichte klachten trager herstellen. Dat is voor mij een troost: “Zie je wel, ik ben niet gek.” Van mijn collega’s krijg ik alle steun. Dat is goud waard, want ik voel me al lullig genoeg. Komende vier weken heb ik vrij. Ik zal me in ieder geval koest houden. Verder heb ik geen plannen.’ (Lees hier meer over Danielle en corona.)
Stefan van Loenen, medewerker van de helpdesk: ‘Ik heb mijn vriendin voor haar verjaardag een parachutesprong cadeau gedaan en nu moet ik met haar mee. Vijftien jaar geleden heb ik het ook gedaan en het is me die 175 euro meer dan waard. Je zit eerst twintig minuten in het vliegtuigje tot je op de goede hoogte bent. Wanneer je gesprongen hebt, hap je eerst 45 seconden naar adem. Daarna is het zeven minuten lang doodse stilte.
Ik ken mijn vriendin al jaren, maar sinds maart is het officieel ‘aan’. Zij is ook blind. Het is voor ons niet gemakkelijk om even een camping op te lopen, dus we hebben verder nog niets gepland. We hadden kaartjes voor Sziget, maar dat festival ging natuurlijk niet door. Misschien kunnen we met mijn broer een paar dagen mee in zijn camper. Ik heb maar twee weken vrij genomen want met kerst wil ik iets vets gaan doen. Wat was jouw mooiste vakantie? Heb je nog een tip?’
Rignald, student Built Environment: ‘Ik heb zes weken vrij van school, waarin ik ga werken bij Thuisbezorgd en wil ontspannen met vrienden. We eten in een restaurant of huren samen een OV-fiets om Amsterdam, Den Haag en Utrecht te verkennen. Ik ben net verhuisd naar Zuilen dus moet ook mijn studio nog naar mijn smaak inrichten. Maar met kerst vlieg ik het liefst twee weken naar Curaçao, om bij mijn ouders te zijn. Ik heb ze ruim een jaar niet gezien en verheug me erop met ze te praten en in de zee te zwemmen. Mijn interview van drie weken geleden gaf trouwens veel aardige reacties van mensen die zich in mijn verhaal herkenden. Ik kreeg zelfs mailtjes van docenten die ik niet eens ken. Eén ervan stuurde me een link van een groep HU-studenten die anderen helpt met taalvaardigheid. Daar ga ik in september ook gebruik van maken.’
Bayram, schoonmaker : ‘Ik heb tien weken vrij en blijf dit jaar noodgedwongen thuis. Normaal gesproken zouden we vier weken naar mijn schoonfamilie in Turkije gaan, maar dat halen we volgende zomer met zes weken in. Deze zomer ga ik dagjes naar de dierentuin met mijn kinderen, een beetje tv kijken en gewoon ontspannen. Vooral mijn vrouw en kinderen zijn teleurgesteld. Heel jammer, maar het is niet anders.’ (Lees hier meer over Bayram’s achtergrond.)
Wiam, studente Pedagogiek: ‘Ik breng komende weken vooral door met werken, bij Ikea. Daar betaal ik mijn hobby van: motorrijden. Voor 120 euro per dag, inclusief brandstof, rij ik overal heen. Voor de rest ga ik relaxen, met mijn familie op de bank. Thee drinken en televisie kijken. We kijken Marokkaanse tv met zo’n schotel, weet je wel? Ik heb trouwens wel één uitje deze zomer: aanstaande maandag vertrekken mijn broertje en ik in de bus voor vier dagen naar Parijs. Lekker rondslenteren en mooie gebouwen zien. Waar ik me het meeste op verheug? De Eiffeltoren natuurlijk.’
Ook interessant: Deze horecaondernemers van de HU komen na de zomer wél terug
