De houding van studenten is veranderd door de coronatijd: jongerejaars komen nog maar weinig naar college en appen tijdens de les vinden ze normaal. Het pamperen van de studenten moet afgelopen zijn, meent Paul Go, docent Social Work en trainer bij het Teaching and Learning Netwerk. Een hartenkreet.
‘Veel studenten komen niet naar de colleges of ze verschijnen onregelmatig. Ze hebben daarbij niet het gevoel dat ze iets gemist hebben. Want dat ze tijdens de online lessen niet aanwezig waren, is de afgelopen tweeënhalf jaar ook geen punt geweest. Als ik studenten vraag om drie minuten na te denken over een vraag dan beginnen ze meteen met elkaar te kleppen. Dat gebeurde eerder niet.
Het werd getolereerd dat ze liggend in bed in hun pyjama de lessen bijwoonden, terwijl ze onderling aan het appen zijn. En dat appen doen ze nog steeds, ook nu ze weer naar school mogen. Ze verschijnen bij mij in de les en zijn zonder gêne met iets anders bezig. Ik moet dan drie keer vragen of ze de telefoon weg willen leggen. Dat heb ik eerder nooit hoeven doen.
Voor corona hadden studenten ook wel eens moeite met regelmatig studeren, plannen en dat soort dingen. Maar het is nu meer een vanzelfsprekendheid geworden. Als ze thuis komen en moe zijn gaan ze op de bank liggen. Ze komen dan niet toe aan die schoolopdracht. Terug op school hebben ze niet het gevoel dat ze iets verzaakt hebben. Het is voor deze studenten de gewoonste zaak van de wereld geworden.
‘Nu bestaat bij de studenten de verwachting dat we als docenten coulant zijn’
Een paar weken geleden gaf ik op donderdagmiddag elk uur les aan een andere groep. Ik stelde deze bijeenkomsten de check-in-vraag: wat zou je doen als je hier niet hoefde te zijn? Tachtig procent van de studenten in alle vier de groepen antwoordde: dan zou ik op de bank zitten netflixen en waarschijnlijk in slaap vallen. Twintig procent zou iets met vrienden doen. Niemand zou studeren.
Dat was voor mij een wake-up call. Als ze zeven weken geen studieboeken openslaan en vlak voor de toetsen gaan leren, dan gaat het fout. Dat deden studenten voorheen ook wel. Maar nu bestaat bij de studenten de verwachting dat we als docenten coulant zijn en met de hand over het hart strijken. In de coronatijd konden eindexamenleerlingen een vak laten vallen en aan hogescholen werd het bindend studieadvies voor eerstejaars opgeschort.
Identiteit van de middelbare school
Studenten die de afgelopen jaren zijn gaan studeren houden vast aan de identiteit van de middelbare school. Ze gaan ervan uit dat het wel goed komt en dat er voor ze wordt gezorgd. Die houding is de afgelopen jaren opgebouwd door toedoen van covid. We schakelden snel over naar online onderwijs en hebben studenten ongelooflijk intensief begeleid. Met veel aandacht voor de persoon en het welbevinden zodat zij binnenboord zouden blijven.
De ziekte waart nog rond maar heeft niet zo veel invloed meer op de maatschappij. We hoeven geen mondkapje meer op, gaan met z’n allen naar feesten en het onderwijs vindt weer plaats op school. Nu is het tijd dat we ze begeleiden bij het terugkomen uit die corona-periode. Maar we vergeten daarbij de mores van het hbo te hanteren. Ze zijn zich er niet van bewust dat ze straks als afgestudeerde hbo’ers de gesprekspartners zijn van gemeenten, huisartsen, politie en noem maar op. Studenten moeten nu de eigen verantwoordelijkheid aanleren en ik merk niet dat zij dit oppikken.
‘We kunnen niet meer volstaan met de traditionele manier van toetsen’
Nieuwe studenten moeten vanaf september het idee krijgen dat ze aan een hogeschool studeren en niet meer op de havo of het mbo zitten. Dat ze hun best moeten doen: voorbereid naar de les komen, opletten, nadenken, vragen stellen, verantwoordelijkheid nemen en opdrachten maken.
Ik heb in het afgelopen jaar gemerkt dat veel opdrachten en toetsen werden goedgekeurd die geen voldoende zouden moeten zijn. Ik pleit ervoor dat vanaf de start van het nieuwe jaar docenten geen genade hebben bij de beoordeling van toetsen. Als iets niet voldoende is geef het dan terug met feedback zodat duidelijk is waar het nog aan schort.
Actief begeleiden van leerprocessen
Ik kaart dit onderwerp aan omdat ik vind dat de urgentie van dit probleem tot iedereen moet doordringen. In september van het nieuwe jaar moet het pamperen van de studenten stoppen en moeten docenten weer de focus leggen op het actief begeleiden van leerprocessen. Dat betekent dat we niet meer kunnen volstaan met de traditionele manier van toetsen waarbij de student aan het eind van een onderwijsblok een toets krijgt.
Wat mij betreft versnellen we de invoering van programmatisch toetsen. De studenten presenteren op meerdere momenten tijdens een onderwijsblok wat zij hebben gedaan voor de studie. En welk inzicht is opgedaan voor de beroepspraktijk. Dan is gaandeweg de rit duidelijk wat de studenten ervan hebben opgestoken en ook wat zij nog moet leren. Als de studenten om de paar weken moet laten zien hoe zij met de studie bezig zijn dan wordt zichtbaar dat ze leren en de manier waarop ze leren.
Kortom: blijf altijd van je student houden, respecteer ieders leerproces en geen genade op de inhoud en het hbo-niveau.’
