Wat betekent het anno 2025 om aan de HU als Honoursstudent te studeren? Volgens Annelies Riteco is het doel in de afgelopen jaren verschoven. Honours draait niet langer om ‘de beste zijn’, maar om ‘verdieping en jezelf samen met anderen ontwikkelen.’
In de afgelopen acht jaar was de jaarlijkse verkiezing van de ‘honoursstudent van het jaar’. Die is dit jaar on hold gezet. Riteco daarover: ‘In 2017 vond de eerste plaats. Een jaar daarna gebeurde het tijdens het Onderwijsfestival. Het was toen een mooie combinatie: studenten inspireren én collega’s laten zien wat voor mooie dingen honoursstudenten deden. Tijdens corona maar ook de jaren daarna hebben we het concept telkens anders ingevuld. En dit jaar is die verkiezing dus on hold gezet.’
Die keuze, zo verklaart Riteco, kwam doordat de Honours-community, ‘opnieuw wordt ingericht’. Bovendien ging het Onderwijsfestival door de bezuinigingen niet door. Riteco: ‘Dat maakte het een goed moment om ermee te stoppen. We zijn ook bezig met het opzetten van een hogeschoolbrede studievereniging. We gaan Honours-studenten nu uitlichten door portretten in gebouwen op te hangen. Ik vind sowieso dat je je jezelf continu moet evalueren wat de beste vorm is.’
Mensen kunnen nu niet meer op de honourskandidaten stemmen. Krijgen die dan niet te weinig aandacht?
‘Dat zou kunnen. Misschien dat we dat stemmen volgend jaar weer oppakken. De behoefte van studenten is daarin leidend.’
Waar komt die behoefte aan een hogeschoolbrede studievereniging vandaan?
‘Van Honours People, een HU-brede leeromgeving die vanaf 2023 minder goed liep. We vroegen studenten hoe ze dat hogeschoolbrede aspect verder wilden brengen. Zij zeiden: een studievereniging. Dat kwam mooi uit, want die stond ook al op mijn eigen lijstje met ideeën.’
In hoeverre voldoet dit aan een andere behoefte dan de bestaande studieverenigingen?
‘Als je graag alleen met medestudenten van je eigen opleiding wil omgaan, dan zit je prima op je plek bij een studievereniging die gelinkt is aan een opleiding. Wat mij betreft sluit het een het ander ook niet uit. Je kunt ook van de onze en een andere lid blijven.’
Wat biedt de vereniging?
‘Dat moet nog verder uitgewerkt worden. Maar we hebben al een naam: Polaris. Het is uniek dat je met medestudenten van allerlei opleidingen in contact kan komen. We zullen activiteiten organiseren zoals lezingen, het uitwisselen van honourservaringen en elkaar inspireren. Het gaat om gemeenschapsvorming, het gezellig hebben met elkaar.’
Hoe is Polaris tot stand gekomen?
‘In het najaar van dit studiejaar zijn we begonnen met voorbereidingen. We hebben een sollicitatieprocedure opgezet, met elf sollicitanten voor het bestuur. Daaruit hebben we vier studenten gekozen, van verschillende opleidingen: Social Work, een lerarenopleiding en twee van Integrale Veiligheidskunde.’
Wat is er veranderd aan Honours in de loop der jaren?
‘Waar het vroeger vooral ging over excelleren, draait het nu meer om floreren. Die omslag maakt dat je je afvraagt of een verkiezing waarbij je één student uitlicht, nog wel past bij dat bredere, inclusievere verhaal. Zeker met de druk die studenten al ervaren, wil je niet extra stress toevoegen.’
Is er nog wel ruimte voor erkenning van succes?
‘Zeker. Je kunt studenten laten shinen, zonder daar meteen competitie aan te koppelen. En je moet altijd kritisch blijven op wat je organiseert: is dit nog steeds het beste middel om je doel te bereiken? De verkiezing was jarenlang succesvol, maar het is ook goed om te vernieuwen. Als studenten opnieuw enthousiast worden, sluiten we niets uit. Maar dan willen we het samen doen.’
Jullie hebben recent een onderzoek naar Honours laten uitvoeren. Wat kwam daaruit?
‘Het onderzoek is uitgevoerd door een team van honoursstudenten, – docenten en onderzoekers onder leiding van Hanke Drop, senior onderzoeker. Dat past bij de geest van honours: leren door te doen. Er deden 51 Honoursstudenten én -alumni mee.
Uit het onderzoek bleek dat Honours een gemeenschap bood voor studenten die niet helemaal meekwamen. Binnen hun eigen opleiding werden ze minder makkelijk onderdeel van een gemeenschap. Honours heeft ze die geboden. Studenten waardeerden de vrijheid die ze kregen, waardoor ze hun eigenheid konden ontwikkelen. Ook gelijkgestemdheid speelde een grote rol: studenten ontmoeten elkaar met een vergelijkbare motivatie.
Het belang van het nadenken over je drijfveren bleek ook uit het onderzoek. Wat vind je belangrijk in de wereld? Als je dat over jezelf ontdekt, valt er een kwartje en weten studenten ineens veel beter welke kant ze op willen. Ook leren ze, zo blijkt, hoe je ideeën omzet in actie. Mensen hebben vaak ideeën maar op de een of andere manier komen die niet tot uitvoering. Bij Honours leer je dat wel, doordat je de ruimte krijgt in jezelf te investeren en dingen op te zetten.’
Is het niet zo dat jullie voornamelijk studenten bereiken die goed presteren?
‘Juist ook studenten die misschien een beetje zijn afgehaakt bij hun opleiding, vinden bij Honours hun motivatie terug. Zij kunnen ontdekken dat ze qua studie op het verkeerde spoor zitten of juist weer betrokken raken bij hun studie. In die zin dragen we ook bij aan het voorkomen van studentenuitval. Het is echt een misvatting dat Honours er alleen is voor studenten die geweldig presteren.’
