Redactioneel: Gewoon niet normaal meer

Kinderen in Nederland krijgen veel vaker een psychiatrisch etiket opgeplakt dan kinderen in andere landen. Aldus het weekblad Elsevier dat vandaag in de schappen ligt. Elsevier heeft onderzocht dat kinderen vaak op jonge leeftijd ten onrechte als abnormaal bestempeld worden en in het speciaal onderwijs terechtkomen. Wanneer bij je kind de diagnose ADHD of autisme is vastgesteld kan het in aanmerking komen voor extra zorg, lees: meer geld.
De oppositie heeft zich naar aanleiding van het onderzoek al geroerd. Zo wil de SP het zorggeld in de vorming kleinere klassen stoppen, zodat de juf of meester in het gewone basisonderwijs meer aandacht aan lastige kinderen kan besteden.
Kamerlid Tofik Dibi van GroenLinks is van mening dat je er tegenwoordig niet meer bij hoort als je kindje geen ADHD heeft. ‘De hoogste tijd om ons systeem vol perverse prikkels en premies op diagnoses ter discussie te stellen’, zegt hij.
Het Seminarium voor Orthopedagogiek vierde onlangs haar tachtigjarig bestaan. In de jaren twintig van de vorige eeuw opgericht door bezorgde onderwijzers en artsen die de handen ineen sloegen om kinderen die in erbarmelijke omstandigheden leeftden goed onderwijs te bieden.
In de loop der jaren heeft het instituut zich ontwikkeld tot een onderwijsinstelling van formaat. Voor het instituut was het moeilijk om na de fusie te aarden binnen de faculteit Educatie. Met veel regiokantoren in het land, waar ook het onderwijs wordt verzorgd, is dat ook niet verwonderlijk. Met het Samen-naar-Schoolbeleid van de overheid waardoor meer kinderen in het reguliere onderwijs moeten blijven, zou je denken dat pabo en Seminarium die in een gebouw zitten voldoende kansen zien om daarin samen te werken en van elkaars expertise gebruik maken. Het is mooi als een leerkracht, naast goed kunnen rekenen en spellen, verder kan kijken dan de constatering ‘lastig kind’. In een klas met 30 kinderen is dat ook wel een opgave. Het plan van de SP vind ik daarom sympathiek. Zorggeld stoppen in kleinere klassen, waardoor de leerkracht meer tijd heeft om zich te verdiepen in kinderen die extra aandacht nodig hebben. Seminarium en pabo kunnen hierin gezamenlijk een mooie rol hebben.