In sneltreinvaart leren we de voor – en nadelen van het thuiswerken kennen. Hoe brengt het personeel van de HU haar dagen door? Reddeloos verloren of eigenlijk best gezellig? (Spoiler alert: dat eerste valt mee.)
Stefan van Loenen – medewerker helpdesk
‘Ik zit momenteel thuis, in mijn appartement in Zeist, op de 17e verdieping. Gelukkig heb ik een studeerkamer met een goede bureaustoel. Het uitzicht is ongetwijfeld prachtig, maar ik kan me er niks bij voorstellen. Ik heb alle programma’s openstaan Skype, het meldingenregistratiesysteem, Teams. De snelkeuzes voor mensen die niet kunnen printen of met een kapotte beamer voor de klas staan, heb ik maar even verborgen. We krijgen bij de helpdesk veel vragen over Teams: “de camera werkt niet, het beeld is schokkend of studenten kunnen me niet zien.” We hebben videootjes opgenomen waarin we uitleg geven over van alles.
Ik ben blind, maar dat hindert me niet meer dan normaal. We doen heel veel via de chat, die berichtjes leest de computer aan me voor. Het mooie aan deze situatie is dat je anders gaat nadenken. Ik voel daadkracht en saamhorigheid. Dit is ook leuk voor Netflix en Videoland, trouwens, die beleven gouden tijden, haha. Mag ik van je tekst gebruik maken om aan iedereen te zeggen: “Blijf ons vooral bellen als je het niet snapt, daar zijn we voor.”?’
Peter Liesting – huismeester
‘Ik zit thuis, sinds afgelopen vrijdag. Mijn collega belde me maandag, dat we boventallig waren. “Joh, kom maar even niet, want we kunnen moeilijk met zijn allen uit ons neus gaan zitten peuteren,” zei hij. Maar ik verveel me niet hoor, ik heb zat liefhebberijen. Zojuist heb ik mijn deurpost wit geverfd en ik ben bezig met het in elkaar zetten van twee modelschepen. Niemand zeurt hier aan mijn hoofd, dus dat is prettig. Maar ik hou van mijn werk. De evenementen klaarzetten, een lampje repareren, fietsen opruimen, ik doe het allemaal graag. Ik verwacht komende twee weken geen telefoontje, maar het liefst ga ik morgen weer aan de slag.’
Monique van der Hoek – receptioniste
‘Ik werk halve dage thuis, maar ben nu op de HU. We nemen net de dag door. Paduaalaan 99 is uniek, omdat we vanuit dit gebouw niets kunnen streamen. In alle andere gebouwen kunnen docenten naar binnen om dat wel te doen. Wij zijn open voor vergaderingen, maar die zijn er nu ook niet meer. Ik heb vandaag maar drie mensen gezien. Eentje voor het onderhoud van de lift, een ander op het dak voor één of ander apparaat. Nummer drie was mijn baas. Verder doe ik klusjes: kasten opruimen, laptops ontsmetten en WC’s doorspoelen. Als het water daar te lang in blijft staan, gaat het stinken. Het voelt soms wat nutteloos, ik zit liever thuis. Maar met het team is het gezellig, deze situatie creëert saamhorigheid. De app-groep gaat de hele dag door en we leren elkaar goed kennen.’
Ellen Woodley – medewerker Studie Informatie Punt (STIP)
‘Ik werk thuis, aan de eettafel in mijn woonkamer. Mijn twee zoons zitten hier ook , op hun kamers. We moesten maandag even de regels afspreken zodat we elkaar niet voor de voeten lopen. Mijn derde zoon kan gewoon naar zijn werk, hij is loodgieter bij een renovatieproject. Het is niet druk bij het STIP, we krijgen hooguit veertig mails per dag en telefonisch gebeurt er ook niet veel. De overleggen gaan wel zoveel mogelijk door, inclusief de dagstart van 8:15, met Teams. Sommige afgestudeerde studenten vragen of ze hun diploma kunnen komen ophalen. Helaas, dat kan nu niet. Daar moet de school toch echt voor open zijn. Andere vragen komen van geïnteresseerden die in september aan een opleiding willen beginnen. Gelukkig zijn die er ook nog steeds, haha.’
