Langzaam stapte ik afgelopen maanden uit mijn comfortzone.
Ook mooi: dat studenten eerlijk zeggen waar ze moeite mee hebben.
Inmiddels zijn mijn Utrechtse vrienden ook om.
Deze week verlang ik voor het eerst echt naar thuis.
Later, in het werkveld, vraagt toch niemand: 'Maar wat heb je hiervan geleerd?'
Zal ik nu uit het water gaan of niet?
Zonder dat de studenten het door hebben, behandelen ze al discussiërend de lesstof van deze week.
‘Laten we beginnen met het bureau,' zei ik vol vertrouwen.
Tim en ik proberen altijd studenten te vinden die niet te dronken zijn.
Ik zag de trots in de ogen van de studenten: 'Wow, dit hebben we maar mooi gedaan.'
In Australië voel ik me ontspannen.
De eerste alarmbellen hadden moeten gaan rinkelen toen Luuk in mijn kamer verscheen...
